Boekreview The starfish and the spider – leiderloze organisaties

15/12/2015 Leestijd: 3 minuten

Starfish organisaties zijn organisaties zonder leider. Organisaties zonder hierarchie. In The starfish and the spider wordt dit organisatieconcept uitgebreid besproken en vergeleken met meer traditionele organisaties (spider organisaties), die wél leiders en een hierarchische structuur hebben. De voornaamste toegevoegde waarde van het boek ligt mijner inziens in het feit dat de leiderloze organisatie nu een eigen term heeft gekregen – en in dat de auteurs een aantal sterke voorbeelden van starfish organisaties hebben verzameld. Door het lezen van het boek ontstaat inzicht in hoe deze organisaties werken en welke rol deze vorm van organiseren speelt in onze huidige samenleving. Hieronder zal ik kort de context en inhoud van het boek bespreken en kort aangeven wanneer het boek het lezen waard is.

Context van de titel
The starfish and the spider dateert alweer uit 2006 en heeft daarmee iets te lang ongelezen op mijn boekenplank gestaan. De inhoud is echter niet verouderd, maar inmiddels wel wijder verbreidt. De auteurs zijn Ori Brafman en Rod Beckstrom, Beide mannen hebben een uitgebreid CV en een mooie MBA titel. Hun voornaamste toegevoegde waarde in dit boek is het bij elkaar brengen van veel interessante feitjes over starfish organisaties.

Samenvattend: 8 principes van gedecentraliseerde organisaties
Het boek is niet heel analytisch en geeft voornamelijk voorbeelden van wat de auteurs in verschillende organisaties hebben zien gebeuren. Het voornaamste voorbeeld is dat van de Spanjaarden (spider organisatie), die proberen de Apache (starfish organisatie) te vernietigen: dit lukt hen niet, omdat ze geen centraal punt hebben om de starfish organisatie op aan te vallen. Een vergelijking die ik zelf treffend vond is die van de muziekindustrie tegen muziekpiraten, deze laatste groep is ook duidelijk een leiderloze organisatie en daarmee erg moeilijk te bestrijden. Ook Alcoholics Anonymous en het Animal Liberation Front worden genoemd.

Volgens de auteurs hebben starfish organisaties een aantal eigenschappen gemeen. Deze zijn overzichtelijk opgenomen op de wikipedia pagina over het boek.

Speciaal onderdeel van deze analyse zijn de catalisten: mensen die een speciaal talent hebben om leiderloze organisaties op te bouwen. De auteurs hebben een sterk profiel van dit type persoon omschreven, het zijn sociale mensen die niet hoeven te leiden, zich wel betrokken voelen, maar ook goed los kunnen laten (anders worden ze toch leiders). Met name deze beschrijving helpt met het beter begrijpen van starfish organisaties en is daarmee erg de moeite waard.

Kopen of niet kopen? Het eindoordeel
Persoonlijk heb ik weinig nieuwe dingen gelezen in het boek. Maar dit komt omdat de nieuwsbronnen die ik lees (veelal internet), intensief aandacht besteden aan leiderloze organisaties. De voornaamste toegevoegde waarde voor mij lag in het omschreven zien van enkele specifieke starfish organisaties en hoe zij ontstaan waren. Dit droeg zeker bij aan mijn begrip van dit type organisatie. De analyse van wat starfish organisaties gemeen hebben, vond ik niet bijzonder diepgaand, maar de omschrijving van de catalist was zeker de moeite waard.

Het boek is een aanrader voor iedereen die nog weinig kennis heeft over leiderloze organisaties, of die een beter idee wil scheppen van hoe een plattere organisatie toch goed kan lopen. Voor iedereen met uitgebreide ervaring met platte organisaties, is het boek wellicht minder interessant.

0 reactie(s) op “Boekreview The starfish and the spider – leiderloze organisaties”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.