In mijn vorige blog benoemde ik mijn WKR project voor een corporate organisatie met 9-10 vestigingen in Nederland. Het doel is een gestandaardiseerde regeling die zover mogelijk budget neutraal is. Het subdoel is een verandering die alle vestigingen samen in één systeem plaatst.
We kennen allemaal inmiddels de werkkostenregeling (WKR). De overheid heeft de WKR in het leven geroepen met als doel de huidige netto vergoedingen van bedrijven onder te brengen in een budget. Dit met de bedoeling te vereenvoudigen. Menig bedrijf is nu bezig om dit voor 2014 voor te bereiden. Of eerder? Het Kunduz akkoord lijkt als een zwaard van Damocles boven het WKR te hangen. De forensentaks staat ter discussie. Vooralsnog is er nog geen regeling definitief doorgevoerd. Maar wat er na 12 september nog snel gaat gebeuren, is onzeker. Dit criterium is zo onbestendig dat men er wel rekening mee moet houden. Hierdoor heeft het doel van het project variabelen gekregen die op draaiende schijven lijken.
De draaiende schijven
1. Eigen regelingen versus een standaard regeling voor alle vestingen: elke vestiging heeft een eigen invulling van de arbeidsvoorwaarden. Tegen het licht van de loonsom cq % loonsom zijn de verschillen soms groot. Daarbij heeft de vestigingsleiding nog steeds het laatste woord ten aanzien van arbeidsvoorwaardelijk beleid, die weer door hun OR worden geadviseerd. Een overkoepelende OR van alle vestigingen moet zorgen voor meer eenduidigheid. Om dit te overbruggen is de Taskforce in het leven geroepen tezamen met een aantal projectgroepen die de Taskforce moeten gaan ondersteunen in hun beslissing.
2. De overheid heeft een doel voor ogen gehad met de WKR, een vereenvoudiging. Door de criteria vergaand te kaderen heeft de overheid juist ruimte gegeven tussen de regels. Dit is het principe van 1 groot blok of 10 kleine gestapelde. Welke heeft meer voegen?
3. Met het oog op bezuinigingen wordt aan een van de belangrijke criteria geknaagd: de netto vergoedingsmogelijkheden voor woon-werk verkeer. Het besluit is nog niet definitief. Dit maakt het moeilijk om op een scenario te kunnen bouwen. Dit brengt ons bij 4;
4. Er moet een nieuwe regeling gekozen worden in september. Dit zet het aangekondigde besluit over de forensentaks ter discussie wel of in welke mate, maar ook het budget %. Er zijn dus nog meer scenario’s denkbaar.
De gekozen aanpak:
Samen met een samengestelde groep financiële en HR mensen, de Taskforce, gaat er gewerkt worden aan een Werkkostenregeling.
De Taskforce is een goede en stevige vertegenwoordiging van de belangrijkste vestigingen. Daarbij zijn er andere belangrijke medespelers: De overkoepelende OR van alle vestigingen, specialisten van het Service Center en een externe adviseur.
De projectleider zorgt voor de samenhang, de structuur en de organisatie van het project.
De insteek is voor dit project is gefaseerd te handelen en vanuit de analyse van alle gegevens van de vestigingen een samenhangend en overkoepelend format aan te bieden met in eerste instantie een onderverdeling in categorieën (die terug te vinden zijn in het centrale systeem).
In tweede instantie dienen ze de categorieën in te vullen met de arbeidsvoorwaardelijke regelingen, die ze op hun beurt weer zoveel mogelijk zouden moeten bundelen in eenduidige regelingen. De verdeelsleutels zijn scenario afhankelijk en ook een scope. Het forfait is individueel. Dit is de eerste belangrijke stap om de draaiende schijven in het vizier te krijgen. De volgende stap zal de september stap zijn, de uitkomst of richtingaanwijzer van het Kunduz maatregelen voor 2013. Die richting zal cruciaal zijn voor de verdeelsleutel van het budget en om te beslissen of ze meer haast moeten maken.
Geef een reactie