Ik schreef in deel 1 van deze korte serie: “….de natuurlijke drive om je in overzichtelijke kleinere collectiviteiten of liever eenheden te groeperen (gezin, voetbalclub, kerk, vakbond, dorp en dus ook politieke partij) overheerste weer snel. Verzuiling, verschansing, afzetten tegen elkaar waren met name in de jaren 50 weer snel in zwang”. In het AD van 21.1 jl stond in een artikel over Hulpverleners die worden belaagd: Volgens socioloog Gabriël van den Brink hebben niet alleen allochtone mannen een kort lontje. Iedereen heeft er in de moderne tijd last van. “Vroeger maakten mensen nadrukkelijk deel uit van een groep: de familie, de kerk. Ze waren meer gewend met anderen rekening te houden. Nu we vooral als individuen opereren, zijn we dat minder gewend. Als hulpverleners niet snel doen wat we willen, ontploffen we. “De Tilburgse hoogleraar ziet inmiddels overigens wel een tegenbeweging.
Technologische ontwikkelingen in transport en communicatie zijn de drijvende krachten achter de ontwikkeling van collectiviteit naar connectiviteit. Mooi woord: ont-wikkeling. We zijn blijkbaar in-ge-wikkeld en door ons te ont-wikkelen worden nieuwe horizonten zichtbaar en wordt onze echte ik geopenbaard. Barrières worden afgepeld. Technologie stimuleert aldus sociale interactie en dus connectie.
Het is niet voor niets dat in de jaren vijftig van de 20e eeuw reeds de eerste file ontstond. We reizen graag en veel. Snelwegen komen in die periode vol tot ontwikkeling. Maar we zijn en blijven zuinig. Daarom zien we in tegenstelling tot bijvoorbeeld onze buren vooral twee-baanswegen, of we wachten te lang met investeren. Tot ver in de jaren tachtig van de 20e eeuw was het stukje Soesterberg-Amersfoort (Amersfoortstestraatweg) overigens het enige stukje éénbaansweg tussen Rotterdam en Moskou. Tijdens mijn studie voor aardrijkskunde(leraar) heb ik nog een keer veldwerk gedaan in Soesterberg. Dat was in 1983 en toen waren de plannen voor de huidige (overvolle) A28 nog niet klaar.
Het massatoerisme krijgt een stevige impuls als de luchtvaart zich in rap tempo technisch ontwikkelt tot een soort van bus. Door de welvaart worden vakantiebestemmingen als Spanje en Griekenland bereikbaar. De wereld wordt in feite steeds kleiner. En de Nederlander kom je dan ook overal in de wereld tegen. Op communicatie-gebied zijn we nog meer alert. Zowel wat betreft internet als (mobiel) telefonie gaan we snel. Als de welvaart toeneemt door het krachtige naoorlogse herstel, en een impuls door de gemeenschappelijke Europese markt, wordt telefonie al snel in de jaren zestig gemeengoed. Uiteraard eerst de vaste telefonie, telefooncellen, praatpalen en bellen bij de buren. Dit zorgt voor snellere en vooral meer interactieve communicatie. Immers een brief of telegram is éénrichtingsverkeer en relatief lang onderweg.
Ook de televisie zorgt voor connectiviteit: de gebeurtenissen in de wereld worden sneller en door meer mensen gedeeld. Denk aan de moordaanslagen op de Kennedy’s en Martin Luther King, de reis naar de maan. Maar denk ook eens aan de spelshows, Studiosport….Er werd over gesproken, de beelden hebben impact, de prikkels nemen toe.
Deze ont-wikkeling is DE uitdaging voor HR in de huidige tijd. De almaar toenemende prikkels leiden tot het wegvallen van zekerheden uit de jaren 50 en de herdefinitie van samenwerken in geheel nieuwe vormen. Over de fase waarin de connectiviteit zich nu, anno 2012, bevindt en de trends voor de nabije toekomst gaat het derde en laatste deel.
Geef een reactie