Dit voorjaar maakte ik, samen met mijn vrouw, een prachtige reis naar het zuidwesten van de Verenigde Staten. Aangezien wij eigenlijk geen reislustige types zijn, was het voor ons een enorme ervaring om 4 weken rond te trekken in een gehuurde camper. Veel moois gezien en zeker voor herhaling vatbaar.
Met een professionele bril kijken naar de VS
Dit deel van de wereld staat natuurlijk bekend om zijn natuurschoon, de nationale parken, de canyons. Toch ontkom je er niet aan om ook door je professionele bril naar dit land te kijken. Een die gelijk opviel: Amerikanen zijn uiterst vriendelijk en behulpzaam. Je zal er weinig vrienden maken, maar je wordt niet aan je lot overgelaten. En alles is groot, groter, grootst. Wegen, winkels, parkeerterreinen. Ruimte genoeg.
Veel personeel
Wat ook opviel was dat winkels en restaurants er een hele hoop personeel op na houden. En iedereen heeft zijn eigen taak, die zorgvuldig (niet altijd even vlot overigens) wordt afgewerkt. In een restaurant is één iemand verantwoordelijk voor de ontvangst en de begeleiding naar je tafel, de volgende collega brengt de kaart en een kan water, weer een volgende neemt de bestelling op, serveert en brengt de rekening, de laatste ruimt de tafel af en maakt alles schoon voor een volgende klant. In het door efficiency gedreven Nederland, zou deze taakverdeling direct aanleiding zijn om een externe consultant de opdracht te geven, een nieuw functiematrix te maken, waarbij toch minimaal één, maar het liefst drie collega’s overbodig zouden worden.
Op onze laatste dag bezochten we de Bass Pro Shop in Denver Colorado. Een gigantisch warenhuis waar alles verkrijgbaar was voor kampeerders, jagers en vissers. In een enorme entreehal werden we welkom geheten door een grote, vriendelijke man. “Hi, my name is Larry, and I would like to welcome you to our shop”. Uitgebreid werd er uitleg gedaan waar we vishengels, messen, tenten en zelfs geweren konden vinden. Hij had een naambordje op waar naast zijn naam, ook zijn functie stond: ‘greeter’. Hoe leuk! Een plattegrond met toelichting bij de deur is niet zo vriendelijk, maar wel goedkoper.
Verborgen werkloosheid
Inderdaad, in de Verenigde Staten kent men dus verborgen werkloosheid. Het werk dat gedaan moet worden, is verdeeld over veel meer mensen. Aangezien het gemiddelde inkomen en het opleidingsniveau in de Verenigde Staten aanmerkelijk lager liggen dan bijvoorbeeld in West-Europa, komt het bedrijfseconomisch allemaal wel uit. Wat overigens evenzeer opvalt is dat ouderen en mensen met een beperking ook dit soort werk doen. Veel meer dan in Nederland.
In Nederland stijgt het aantal mensen dat werkloos wordt, nog elke dag. Er staan grote groepen mensen aan de kant als gevolg van arbeidsongeschiktheid. Gemeentes weten zich geen raad met hun ‘bakken’ vol bijstandsgerechtigden en de sociale werkvoorziening staat op exploderen. En toch las ik in de krant dat de werkdruk, die door werknemers wordt ervaren, alleen maar groeit. Misschien kunnen we een externe consultant aanstellen om te bezien of we het Amerikaanse model hier ook toe kunnen gaan passen. Ik meld me graag aan, maar dan ga ik natuurlijk eerst weer een studiereis maken.
Geef een reactie