Terugkomend op de NVP Sollicitatiecode en de Wet Gelijke Behandeling Leeftijd (WGBL) kwam ik er onlangs achter dat de Overheid eind 2013 een maatregel heeft afgekondigd die het voor werkgevers mogelijk maakt vacatures specifiek voor jongeren van 18 tot 27 jaar aan te bieden. De overheid wil met deze maatregel de toenemende jeugdwerkloosheid bestrijden. Dit is een maatregel in het kader van de ‘Aanpak jeugdwerkloosheid’ en deze tijdelijke maatregel geldt van 1 januari 2014 tot 1 januari 2016.
Als een werkgever een dergelijke vacature wil publiceren, dan dient de werkgever duidelijk aan te geven: “’Dit is een vacature voor jongeren van 18 tot 27 jaar in het kader van de ‘Aanpak jeugdwerkloosheid’, waarmee formeel “ontheffing” wordt gegeven voor de WGBL.
Wat is de volgende stap? Ontheffing voor de categorie 50+ in het kader van de Aanpak Ouderenwerkloosheid?
Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik een dergelijke tekst nog niet ben tegengekomen in vacatures. Maar daarnaast vraag ik me af of het op die wijze in hokjes plaatsen van “aparte groepen” een positief effect gaat hebben.
Zoals ik in een eerder blog al heb aangegeven, moet er een omslag gemaakt worden en helpt in mijn optiek het isoleren en steeds weer specifiek benoemen van bepaalde groepen (welke groepen dan ook) niet.
In tegendeel, door het specifiek benadrukken van “problematieken” rondom deze groepen wordt het dogma versterkt en de negatieve cirkel niet doorbroken.
Wat is dat toch in Nederland …..? We constateren een probleem, gaan met iedereen in overleg (we zijn nu eenmaal gewend aan het poldermodel ….) en uiteindelijk komen we tot de vaststelling van een “hokje”. Dat “hokje” gaan we dan vervolgens zoveel mogelijk inkaderen in regels en procedures (en stimuleringsmaatregelen) om er vervolgens achter te komen dat een regel of procedure in strijd is met andere regels en procedures (en vooral wetgeving), die we in het kader van eerdere problematieken en andere hokjes zo goed hadden vorm gegeven.
En waar gaat het nu eigenlijk echt om? Het gaat uiteindelijk om een uitgebalanceerde samenstelling van de groep medewerkers in een organisatie waarbij een ieder met zijn eigen talent werkt aan één gezamenlijk doel. Ieder op zich draagt bij vanuit een specifiek vakgebied, een achtergrond, (levens)ervaring, maar zeker ook vanuit zijn/haar competenties en toegevoegde waarde!
Dat heeft dus niets met leeftijd te maken. Alle generaties hebben hun specifieke wensen en behoeften, die juist perfect samen kunnen en moeten werken, elkaar kunnen versterken en aanvullen. Zo kan de oudere generatie haar kennis en ervaring inzetten om de jongere generatie te stimuleren haar talent te ontdekken en te ontwikkelen!
De kern van de generatitheorie (link werkt niet meer, verwijderd per 30-11-2015 red. ) van Aart Bontekoning: “elkaar in een levensfase opvolgende generaties zijn van nature gericht op de evolutie van sociale patronen, zoals leiden, samenwerken, organiseren, communiceren, leren, informatie verwerken, conflicten hanteren… Vanuit die evolutionaire functie kunnen opvolgende generaties, mits ondersteund door de andere generaties, zorgen voor het vitaal en eigentijds houden van een sociaal systeem, zoals een organisatie, een vakbond, politieke partij of beroepsgroep.
Geef een reactie