De zomervakantie is afgelopen en iedereen is alweer even aan het werk. Maar de wintersport ligt alweer in het vooruitzicht. Lekker uitrusten, bruine gezichten, maar ook hier en daar een ingegipst been en krukken. De vakantie wordt nogal eens gebruikt voor het beoefenen van een risicovolle sport, zoals skiën, raften, kitesurfen of bergbeklimmen.
Een enkele keer een ongelukje en een gebroken been is tot daar aan toe. Vervelender wordt het wanneer een werknemer een sport uitoefent waarbij het risico op blessures groot is, de werknemer regelmatig een blessure oploopt en daardoor zijn werk keer op keer niet (volledig) kan uitvoeren.
Uitspraak van het Arnhemse hof
Recentelijk, op 10 augustus 2006, is er een interessante uitspraak door het gerechtshof te Arnhem gewezen, over een vrachtwagenchauffeur die door zijn geliefde sport zaalvoetbal geblesseerd raakte. Het betrof hier een chauffeur die al vaak blessures had opgelopen en in de laatste vier jaar in totaal maar liefst 20 maanden uit de running was vanwege een knieblessure. Ondanks verzoeken van de werkgever om te stoppen, bleef hij toch doorgaan met het spelen van zaalvoetbal.
De uitspraak van het gerechtshof luidde dat deze werknemer geen recht heeft op doorbetaling van het volledige loon, zoals de van toepassing zijnde CAO voorschrijft. Moeten nu alle sportende werknemers vrezen voor een lager loon bij ziekte?
In de betreffende CAO waaronder de chauffeur valt is, zoals in vele CAO’s, een aanvulling van het ziekengeld geregeld. De verplichte 70% wordt dan aangevuld tot 100%. Het hof besloot dat de werkgever van deze zieke vrachtwagenchauffeur het salaris van zijn werknemer niet aan hoefde te vullen tot 100%. De werkgever kon volstaan met het betalen van 70% van het verdiende loon.
De Arnhemse rechter vindt dat de bewuste werknemer door zijn werkgever vaak genoeg is gewaarschuwd om te stoppen met zaalvoetbal en een minder blessuregevoelige sport te kiezen. De werkgever heeft zijn werknemer daarnaast gewezen op de mogelijke financiële consequenties bij arbeidongeschiktheid.
In de betreffende CAO staat bovendien dat de werkgever de bovenwettelijke aanvulling niet hoeft te betalen als de arbeidsongeschiktheid door “schuld of toedoen” van de werknemer is veroorzaakt. De Arnhemse rechter oordeelde dat de sportblessure niet opzettelijk, maar wel door eigen toedoen van de chauffeur was veroorzaakt.
Effecten van de uitspraak
Een effect van de uitspraak van het gerechtshof kan zijn dat nu meer werkgevers menen geen volledig loon te hoeven betalen aan werknemers die door een sportblessure niet beschikbaar zijn voor werk. Werkgevers zullen misschien vaker de rechter inschakelen bij dergelijke situaties. Ook krijgen werkgevers door deze uitspraak meer mogelijkheden om invloed uit te oefenen op ongezond gedrag van werknemers. Met andere woorden, het (financiële) risico van sporten ligt in bepaalde gevallen (werknemer voldoende gewaarschuwd, etc.) niet uitsluitend meer bij de werkgever.
Medewerker verantwoordelijk houden voor gevolgen van risicovol gedrag
Is het terecht om de medewerker verantwoordelijk te houden voor de gevolgen van risicovol sporten of risicovol gedrag? Mag een werkgever van zijn medewerkers verlangen dat ze verantwoordelijk met hun gezondheid en hun werkverplichting, omgaan? Een werknemer die zo ongezond eet dat hij niet meer in zijn bureaustoel past. Een werknemer die overmatig alcohol gebruikt en zo beneveld op zijn werk rondloopt dat hij klanten onvriendelijk te woord staat. Zo’n werknemer mag toch best op zijn gedrag worden aangesproken? Zo ook de werknemer die zijn gezondheid op het spel zet omdat hij nu eenmaal zo dol is op wildwaterskiën.
Geef een reactie