Geert Mak stelde in zijn Raiffeissen lezing dat vertrouwen een wisselwerking is. Van onder naar boven, van boven naar beneden. Wie DURFT te vertrouwen, verwerft gezag. Wie gezag heeft, krijgt vertrouwen. De wereld is gecompliceerd, maar dit soort zaken blijven vrij simpel. Hij sprak deze lezing uit in 2004. 10 jaar later is het actueler dan ooit.
Net zoals het in 1995 uitgebrachte boek van Fukuyama, Trust, waarin hij het onderscheid tussen high trust en low trust societys beschrijft. Waar in high trust organisaties doorgaans met informele afspraken wordt gewerkt en men zich doorgaans aan regels houdt, wordt in de tegenhanger de regels vaak overtreden, de regelgever (of wetgevende of besluitvormende instanties) gewantrouwd. Hier speelt angst een grote rol. Iedereen, en daar hoef je geen universitaire studie voor hebben gevolgd, kan op zijn vingers natellen dat low trust organisaties niet de meest efficiënte zijn. Immers, angst en wantrouwen vereisen veel controle en energie.
Overigens, 382 jaar geleden hield Charles Barlaeu een rede genaamd “Mercator Sapiens”. Centraal hierin is het belangrijkste ingredient voor succesvol ondernemerschap: vertrouwen. Dus echt nieuw is dit thema niet.
Wat maakt dat het blijkbaar zo lastig is om dit simpele principe te verankeren in onze organisaties, in ons zijn? Hoe komt het dat juist nu aan dit thema meer en meer belang wordt toebedeeld? Is de mensheid wakker aan het worden? Is de groeiende onrust, en toenemende onlusten de trigger? En wat maakt dat het lijkt alsof we nu massaal de Heilige Graal hebben gevonden? Om het meteen te vertalen in governance, codes, wetten etc. Zodat het de status quo niet bedreigt. En dan de illusie hebben dat dat iets gaat veranderen.
Ik durf te stellen dat we het met zijn allen wel lekker vinden zo. Hobbelen van de ene crisis naar de andere. Van de ene pleister plakken naar het volgende drukverband. Zonder te kijken naar de bron van alles. Zonder te onderzoeken waar we echt blij en beter van worden. Allemaal.
We organiseren (ons zelf) zodanig dat we de geschiedenis willen herhalen. En dat is een pijnlijke bevinding. Of zien jullie dat anders?
Geef een reactie