Bon matin,
Voilà! Monsieur Maassen! Bienvenue! Comment-allez vous? Restez-vous longtemps? Nous avons beaucoup de blablabla. … en dan volgt er een stroom Frans die meestal nauwelijks te volgen is. Maar, ik kan er me telkens opnieuw op verheugen, dat warme en enthousiaste welkom op de Franse camping waar mijn vrouw en ik nu al weer enkele jaren achtereen graag naar toe gaan met onze 2 kids. Heerlijk! Het is onze favoriete bestemming als we een korte periode vrij zijn, zoals nu met de mei-vakantie. Niet ver weg, goed verzorgd, leuke omgeving, prima eten en … zeer aardig personeel!
Ik zal u vertellen hoe het allemaal begonnen is. De eerste keer dat wij er kwamen was het heet en het opzetten van de tent en de hele rimram er omheen kostte zoveel zweetdruppels, dat we ons snel wilden opfrissen voordat we gingen eten. Dus op naar de douches. Pech, verdikkeme, er stond een groot bord met zo mogelijk nog grotere letters : STOP. En er werd geschrobd en gedweild door een luid zingende jongedame, die er zo te horen best zin in had om met die hitte lekker met water te spetteren. Ze riep ons iets toe en we begrepen daaruit dat ze bijna klaar was. En inderdaad, na een klein minuutje wachten stapte ze op ons af en stelde zich voor als Maria. Wij vertelden uiteraard hoe wij heetten en dat we uit Nederland kwamen.
Maria bleek een vlotte tante, die ons gestuntel in het Frans meteen vergoeilijkte door te zeggen: “Mais vous parlez bien Français”. ’s Avonds moest ik nog wat afhandelen bij de receptie en ook Maria stond er nog. Ik ving wat flarden op van haar gesprek dat ging over de gasten die ze verwachtten in de komende week. Haar collega aan de receptie begroette me met: “Bonjour monsieur Maassen … n’est ce pas?” Ik beaamde dat, maar voor ik verder kon gaan nam Maria het gesprek over met te vertellen dat we uit Nederland kwamen en dat we die namiddag al even leuk gekeuveld hadden. Ze vroegen belangstellend naar onze plannen voor de komende dagen en ik zei dat we bepaalde plekken graag wilden bezoeken. Meteen werden landkaarten op de balie gelegd en zochten ze allerlei folders bij elkaar. Het werd een stortvloed aan leuke tips en mooie plekjes en ook het culinaire deel werd ons aanstekelijk en vooral aantrekkelijk voorgesteld.
Ondertussen waren ook andere campinggasten in het kantoortje gekomen en ook zij werden meteen betrokken bij de informatie over tal van interessante locaties. Het werd bijkans een happening zo enthousiast vertelden beide dames over de parels van hun prachtige regio.Ik heb enorm genoten toen. Niet alleen als toerist, maar zeker ook als personeelsmanager. U weet al dat wij hier regelmatig teruggaan en telkens is het een feestje om er te komen en te zijn.
Zouden we die werkwijze en dat aanstekelijk enthousiasmeren ook niet moeten stimuleren in onze bedrijven? Zodat medewerkers vol trots over hun product, hun werklocatie, het bedrijf en de collega’s weten te vertellen aan bezoekers, nieuwe medewerkers en nog beter bij hen thuis, op de (sport)club, in de kroeg? Nee, niet omdat het voorgeschreven wordt, maar omdat ze het zelf graag willen. En als ze soms ietwat overdrijven dan wordt dat tienvoudig gecompenseerd door warm enthousiasme. En daar geniet u dan weer van. Toch?
Geef een reactie