Agile HR. De nieuwe toverformule afkomstig uit de wereld van onze IT-collega’s, ‘vertaald’ naar ons vakgebied. Net bijgekomen van de transformatie naar Business Partner, de basics van HR Analytics onder de knie gekregen en alle kleuren van de management drives uit het hoofd geleerd? Dat was 2016.
In 2017 is het Agile HR wat de klok slaat. Maar vraag 10 HRM’ers wat Agile is en je krijgt 10 antwoorden. Google geeft ook weinig houvast. Wel is duidelijk wat het niet is: zeker niet groots, meeslepend, lange termijn, gestructureerd, planmatig en iets met klankbord- en stuurgroepen.
In het (niet volledige) rijtje van JIT, PDCA, OGSM en LEAN past Agile prima. Afkortingen die al snel jargon kunnen worden voor een beperkt groepje mensen in een organisatie. Maar van anderen net zo snel een nominatie als jeukwoord van het jaar kunnen verwachten. Want niet iedereen is bij de laatste ‘hype’ betrokken of begrijpt de bedoeling.
En bij dat laatste zit de uitdaging. De mooie afkortingen ten spijt, het blijven middelen om een doel te bereiken. Effectieve logistiek, duidelijke verantwoordelijkheden, jaarplannen op een A4, continu verbeteren en klein/snel/concreet projecten uitvoeren: niemand kan er echt op tegen zijn. Maar dan wel op het goede moment, passend in de omgeving en bij de organisatorische (politieke…) context. En vooral gericht op het bereiken van een doel, als middel en niet als een doel op zich.
Want ook Agile HR is een middel, een middel om een doel te bereiken. Net als veel anderen (nieuwe) theorieën, technieken of systemen. Begin daarom met het doel en bepaal pas dan welk middel het best te gebruiken is, welke theorie, techniek of systeem het beste resultaat kan opleveren. En het kan best dat al werkende weg blijkt dat het gekozen middel niet goed werkt. Het aloude spreekwoord ‘beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald’ is dan nog steeds heel actueel.
Tot slot (en oh, ironie): de hierboven beschreven manier van kijken naar (nieuwe) theorieën, technieken of systemen is inmiddels ook gevat in een management boek. Verdraaide organisaties van Marius Buiting en Wouter Hart. En is het daarmee het begin van een eigen ‘doel op zich’?
Geef een reactie