Anoniem solliciteren vs Personal branding

15/12/2015 Leestijd: 2 minuten

Terugkijkend op de arbeidsmarktcommunicatie de afgelopen jaren, zie ik twee stromingen: anoniem solliciteren en personal branding. Anoniem solliciteren is ‘uit’, in termen van competitie lijkt personal branding te hebben gewonnen; personal branding is geen ‘hype’ meer, werken met merken is in een tijd van veel informatie en specialisatie, een logisch gevolg. Toch is het leuk om beide stromingen in hun context te plaatsen en vanuit die context de huidige ontwikkeling van branding te beschrijven.

Anoniem solliciteren

Het idee van anoniem solliciteren is nooit zo wijdverbreid geweest als branding. Het idee vond zijn oorsprong – als ik me niet vergis – in de gedachte dat vooroordelen omzeild moesten worden. Als een sollicitant die mogelijk last had van vooroordelen eenmaal aan de tafel zat, dan zou hij kunnen laten zien wat hij in huis had. En dus werd aangeraden om anoniem te solliciteren.

De ontwikkelingen omtrent anoniem solliciteren heb ik hier eerder beschreven. In 2006 liet onderzoek zien dat er gediscrimineerd werd – anoniem solliciteren zou uitkomst bieden. Toen was ik al sceptisch en vond ik dat het eigenlijke probleem werd ontweken. Later kwamen er ideeën over een positieve benadering: diversiteitsbeleid zou leiden tot innovatie en betere aansluiting van de organisatie bij de maatschappij. Diversiteitsbeleid was de nieuwe oplossing. Achteraf lijkt het me een belangrijke stap in de goede richting.

Personal branding

Vier jaar nadat ik schreef over anoniem solliciteren is er een maatschappijbrede trend van branding. Kenniswerkers profileren zich als specialisten op specifieke gebieden. Door deze profilering vinden ze banen die aansluiten op wat ze leuk vinden en waar ze goed in zijn. In deze vorm van branding wordt uitgegaan van iets positiefs: iemands toegevoegde waarde. In die zin is het een voortzetten van de trend van het diversiteitsbeleid: iemand die een andere achtergrond heeft, draagt iets bij aan de innovativiteit van de organisatie. De positieve insteek lijkt gewonnen te hebben.

Toch is het plaatje niet compleet. Waar zijn de niet-kenniswerkers? Dus de mensen wiens werk weinig ruimte laat voor sterke specialisatie en het bekleden van een niche. Ondervinden zij nog last van vooroordelen? Ik hoop het niet. Ik hoop dat die vooroordelen voorbij zijn, niet omdat we personeel nodig hadden (pre crisis) of hebben (post-crisis), maar omdat we over onze vooroordelen heen zijn gegroeid. Kortom, ik hoop dat we het hele anoniem solliciteren niet meer nodig hebben.

0 reactie(s) op “Anoniem solliciteren vs Personal branding”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.