Je ziet ze nog te vaak. Wervingsadvertenties die voornamelijk bestaan uit (gedetailleerde) taakopsommingen en algemene competenties (containerbegrippen). “Want dan weten we in ieder geval zeker dat onze nieuwe collega alles kan wat we maar wensen”. “Oh ja, en hij/zij moet ook nog stressbestendig zijn”. Nou dat laatste zeker, want het doorakkeren van al die taakeisen alleen al, is voor de aspirant kandidaten nauwelijks te doen zonder een valdispertje onder de tong.
De advertentie wordt uitgezet en kandidaten worden uitgedaagd om te vertellen wat ze allemaal wel niet gedaan hebben. De selectieprocedure wordt een lekker concreet afvinklijstje. Een feitentheater, waarbij gezocht wordt naar kandidaten wiens ervaring de meeste overeenkomsten vertoond met de gevraagde taken. Vervolgens komt er een uitnodiging voor een eerste “wie, wat, waar” gesprekje. En als je geluk hebt, ook nog een tweede. Het vlotte type (“leuke meid, joh!!”) die de hoogste takenmatch in dezelfde branche op weet te lepelen, wordt uiteindelijk het nieuwe schaap met de vijf poten! De vraag is: hoe realistisch wordt hier eigenlijk geworven? Met andere woorden: hoe hoog is het afbreukrisico?
Afbreukrisico?
Een feitentheater waarbij de schijnwerpers onvoldoende gericht zijn op karakter en identiteit van hoofdpersonen, wordt al gauw een grijze voorstelling van figuranten. En daar ligt het afbreukrisico bij recruitment. De focus moet juist liggen op iemand die kwaliteit en prestaties gaat leveren. Door te selecteren op “waarom iemand keuzes heeft gemaakt en hoe hij/zij werkt”. Is het bijvoorbeeld een beheerser of een bouwer? Krijgt hij/zij mensen mee? Generalist of detaillist? Hoeveel stokken moeten we achter de deur houden? Extravert of introvert?
Een match van gelijkgestemde zielen
Maar er is meer. Door nieuwe mensen te selecteren die gevoelsmatig een klik hebben met de organisatie, investeer je in personeel dat in de toekomst het verschil gaat maken. Geen verstandshuwelijk op taken, maar juist een match vanuit de onderbuik schept een florerende arbeidsrelatie. Deze gelijkgestemde mensen zijn de cultuurdragers van morgen, en hebben het natuurlijke vermogen om naar de klanten toe uit te stralen waar het bedrijf voor staat.
Een doelgroep die gezichtsbepalend voor een organisatie wordt, doordat ze zich er emotioneel mee verbonden voelen. Daarom geloof ik in arbeidsmarketing! Door potentiële talenten en cultuurdragers als een doelgroep te benaderen, creëer je toegevoegde waarde voor de toekomst! Oh ja, en schapen met vijf poten bestaan alleen in schilderijen van Dalí.
Geef een reactie