Assessment betekent beoordeling. In Nederland betekent het met name beoordeling van een ander mens of diens prestaties. Ik ken weinig mensen die dat prettig vinden. Je wordt de maat genomen en meestal hangt er het nodige van af: een functie, een promotie, studiepunten, een diploma. Dit in de wereld van Studie & Werk. Nog dramatischer zijn natuurlijk (medische) assessments over gezondheid c.q. Leven & Dood. Doktoren doen dagelijks dergelijke assessments, maar daar wil ik het nu niet over hebben.
Het is logisch dat iedereen die een assessment ondergaat zenuwachtig is. Er hangt immers nogal wat van af. Hoe wordt mijn ‘persoonlijkheid’ beoordeeld? Hoe slim blijk ik te zijn en hoe goed doe ik het in de assessment-oefeningen (overigens een eufemisme voor arbeidsproeven). Zenuwen zijn een natuurlijke reactie van mensen wanneer ze onder druk staan of gezet worden. Je zou kunnen zeggen dat dit bij assessment ‘all-in-the-game’ is, maar dat is te gemakkelijk. Feit is namelijk dat mensen anders dan normaal reageren in zulke omstandigheden. Een assessment is voor de meesten van ons immers geen normale omstandigheid.
In psychometrische zin (dat is het meten van individuele verschillen), ontstaat hier een probleem. Als assessor wil je de persoon ‘zo naturel mogelijk’ beoordelen, maar de beoordeelde is helemaal niet naturel, dat wil zeggen, hij/zij vertoont ander gedrag dan normaal. De assessment-situatie zelf veroorzaakt een vertekening. De assessor die beweert dat de situatie tijdens een assessment vergelijkbaar is met ‘het werkelijke leven’, overschat zowel de face- als de faith-validity. Met andere woorden: de assessor meent dat zijn assessment geloofwaardig is en heeft er bovendien veel vertrouwen in. Dat is overigens geen uitzondering: veel assessment-bureaus doen uitspraken over kandidaten met een stelligheid die elke grond mist.
Over drie weken onderga ikzelf een assessment, een arbeidsproef nog wel. Gelukkig wordt bij die gelegenheid mijn intelligentie noch mijn persoonlijkheid gemeten. Ik moet laten zien dat ik een motorfiets kan besturen, althans via een aantal moeilijke oefeningen. Mocht ik slagen dan volgen nog twee andere assessments (theorie & praktijk).
Natuurlijk ben ik zenuwachtig voor het komende assessment (‘voertuigbeheersing’) en ik voel weer mee met de duizenden kandidaten die elke dag voor een assessment staan. Ik hoop dat mijn dat bekwaamheid op de motor op 14 augustus juist beoordeeld wordt. Er hangt niet zoveel van af (onderschat echter je omgeving niet!), maar toch. Zenuwen….
Geef een reactie