Las in een blog het volgende: “dat het niet in onze cultuur zit om zelf regie te nemen over je eigen werk en inzetbaarheid. Jammer, want volgens mij zit hier een deel van de oplossing om de huidige problemen op de arbeidsmarkt op te lossen” (geschreven door Anneke Hemmen). Dit komt recht uit mijn hart!
De regiefunctie over de loopbaan wordt door de hardwerkende professional nogal eens aan de werkgever of een (HR) adviseur overgelaten. Vaak moet er ook nog een loopbaanadviseur of coach aan te pas komen. Nu is het geen schande om met je werkgever of een expert te sparren over je werk en je inzetbaarheid. Integendeel: dit biedt meerwaarde. Je vragen en twijfel over je toekomst worden verrijkt met de spiegel of de spiegelende vragen van de sparringpartner. Dit leidt tot verdieping en zingeving. Bij een ingrijpend loopbaanvraagstuk, zoals een ontslag, zal er behoefte zijn aan herijking van het eigen profiel en de keuzes te maken op de arbeidsmarkt (zie mijn programma). Daar is helemaal niets mis mee.
Maar ik wil graag een laag dieper gaan. Waar begint beweging? Wanneer worden de eerste stappen gezet door een kind? Hoe werkt de coördinatie tussen hersenen en motoriek? Volgens mij nog altijd als er intrinsieke motivatie is. Als de beweging van binnenuit ook ergens toe gaat leiden. Als het kind een bal grijpt of zich optrekt aan een tafel. Als de professional bereid is om in beweging te komen. Er is een proces gestart in de professional. Dat kan nog steeds door factoren van buitenaf (ontslag!)! Uiteindelijk zal de professional tot het inzicht komen dat stilzitten geen optie is. Beweging is het motto, gericht op een doel.
Beweging gericht op een doel… Dat klinkt logisch, maar hoe komt dat doel tot stand? En wat bepaalt het doel? Zijn dat de drijfveren, zoals geld, verwezenlijking, ontwikkeling? Dan mis ik nog steeds de klik, de match. Uiteindelijk zal het doel dienen te passen bij het profiel van de professional: nog nooit een artiest horen zeggen dat hij accountant wil worden. Een dubbeltje wordt niet snel een kwartje. En nog meer van hetzelfde. In lotsbestemming geloof ik niet, wel in zelfinzicht, in zelfprofilering… in de zogenaamde ZelfProf! De ZelfProf heeft zelfinzicht op basis van zijn/haar ingebouwde scan aan zelfkennis op basis van ervaring en inzicht. Daar begint de beweging van de professional. Dat doen we dagelijks: we scannen (automatisch) onze match met onze (werk)omgeving en beseffen dat we wel/niet/bijna op onze plek zijn.
Het pleidooi voor het versterken van dit zelfprofileren sluit aan bij trends als e-portfolio en zelftesten. Geen dampende CV’s, maar scherpe profielen op basis van harde en zachte criteria. Waarbij EVC (Erkenning Verworven Competenties) en e-portfolio’s het zelfinzicht versterken en 360 graden feedback en assessments zorgen voor een validering naar behoefte (of wordt gevraagd door een potentiële werkgever).
Daarom spreek ik van een zogenaamde ZelfProf als persoon EN als trend in de vorm van Zelfprofilering. Vraag het jezelf maar eens af: hoe vaak kijk jij in de spiegel?
In deel 2 ga ik binnenkort in op JobConfirmation.
Geef een reactie