Toen mijn zeer geliefde echtgenote vorig jaar overleed, vonden mijn dochter (24) en ik het tijd om het huis wat op te ruimen. Mijn vrouw was een ‘hamster’ en die beestjes verzamelen nogal wat spullen, zoals bekend. Tijd voor het Grote Gebaar. Tientallen ritten naar het ‘milieu-depot’ (een mooie naam voor afvalstortplaats) en de kringloopwinkel (dat is eigenlijk echt een ‘milieu-depot’) volgden. Menig kubieke meter verdween zo in deze afvalputjes van onze welvaart.
En dan de boeken. Tja. Boeken gooi je niet weg! Dat is een soort heilig geloof dat me op de een of andere manier is bijgebracht. Boeken zijn ‘iets’. Een soort van vastgelegde waarheid, het ‘staat-op-papier’ geloof. Boeken gooi je dus niet weg. Dat MAG niet.
Zo keek ik aan tegen mijn bibliotheek van ruim 9000 boeken. Maar ik keek ook wat nader. Elk geliefd boek nam ik ter hand met de vraag: “Zal ik dit boek ooit herlezen?” Immers, vele boeken worden oud, synchroon met de eigenaar. Een tweede vraag die ik mij stelde: “Is er ondertussen een nieuwe editie of is de informatie gewoon beschikbaar via internet?” En zo verdwenen er 8000 boeken uit mijn boekenkasten (die zelf ook weer naar de kringloopwinkel afgevoerd werden). Een lege studeerkamer tot gevolg. Een beetje intellectueel heeft een ruime, zichtbare bibliotheek. Kijk maar eens naar de TV wanneer een hoogleraar geïnterviewd wordt: steevast voor een grote boekenkast met dikke boeken. Maar ik niet meer. Het is nog erger. Zelfs over de selectie van een paar honderd favoriete boeken die nog over zijn, twijfel ik. Moeten of mogen die hier blijven? Ik ben bang van niet. Zal een nieuwe rit naar de kringloopwinkel worden.
Wat is hier aan de hand? Ons hele leven is en wordt digitaal. Ik ben van 1956 en heb op een rij gezet wat er in mijn leven qua technologie veranderd is. Dat staat in het plaatje hieronder. Op bijna elk gebied is sprake van digitalisering.
Gelukkig heeft de digitalisering ons intieme leven nog niet bereikt (afgezien van de vele apps op het gebied van seks, liefde en romantiek). Over pornografie heb ik het ook niet: dat is er gewoon en 60% van de mannen maakt gebruik van porno-sites.
En dan nu HR. Het bezit van boeken zegt niet zoveel meer over de ‘intellectuele bagage’ van een kandidaat. Maar wat dan wel? Het aantal connecties op LinkedIn of het aantal volgers op Twitter of FaceBook? Nee, dat zegt helemaal niks (behalve dat autisten of niet-aangesloten-mensen wat opvallen, door afwezigheid). Pogingen om op basis van ‘internet-gedrag’ iemands persoonlijkheid vast te stellen zijn misschien leuk (Gosling, Augustine, Vazire, Holtzman, & Gaddis, 2011), maar daar zijn simpelere en meer valide methoden voor. Ik moet recruiters en aanverwanten dan ook waarschuwen voor blindelings gebruik van ‘openbare’ informatie over kandidaten. Net als een CV is een internet-pagina naar eigen smaak te componeren (Boland, 2009; Gillissen, 2013). De onwaarheden die in CV’s voorkomen zullen ook wel gelden voor zelfgemaakte profielen. Zorgvuldige selectie is gebaat bij objectieve hulpmiddelen. De beste zijn nog steeds:
- Arbeidsproeven
- Intelligentietests
- Gestructureerde interviews
Zie hiervoor Schmidt and Hunter (1998).
Tja, zelf heb ik net twee boeken over dit onderwerp gepubliceerd. Die twee delen heten Mensen beoordelen. Het eerste deel voor managers, het tweede deel HR-professionals. Weer twee boeken, want een boek blijft een boek. Maar deze boeken zijn uitsluitend als printing-on-demand of eBook beschikbaar. Scheelt ruimte in de boekenkast.
Referenties
Boland, C. (2009). 5 vragen over cv-fraude Retrieved July 28, 2013
Gillissen, L. (2013). Zo voorkom je CV-fraude: 15 tips Retrieved July 28, 2013, from
http://www.hrpraktijk.nl/topics/recruitment-2.0/nieuws/zo-voorkom-je-cv-fraude-15-tips
Gosling, S. D., Augustine, A. A., Vazire, S., Holtzman, N., & Gaddis, S. (2011). Manifestations of personality in online social networks: Self-reported facebook-related behaviors and observable profile information. Cyberpsychology, Behavior, and Social Networking, 14(9), 483-488. doi: 10.1089/cyber.2010.0087
Schmidt, F. L., & Hunter, J. E. (1998). The validity and utility of selection methods in personnel psychology: practical and theoretical implications of 85 years of research findings. Psychological Bulletin, 124, 262-274.
Schoonman, W. (2012). Mensen beoordelen. Voor managers (Vol. 1). Amsterdam: De Witte Ridders.
Schoonman, W. (2013). Mensen beoordelen. Voor HR-professionals (Vol. 2). Amsterdam: De Witte Ridders.
Geef een reactie