Het was stil geworden rondom de AOW discussie. Alhoewel vrijwel stilletjes de AOW-datum naar 67 jaar en 3 maanden is verschoven.
Voor mij als bijna 62-jarige, is dat al minstens de vierde of vijfde aanpassing van deze datum. Het begon met 65 jaar en een paar maanden, vervolgens 65 en 10 maanden, en voor ik het doorhad was het ineens ruim 67 jaar geworden. Nu is dat voor mij persoonlijk als zelfstandig ondernemer niet zo erg, ik trek mijn eigen plan wel, maar toch!
Het maakt wel inzichtelijk dat menig werknemer niet echt zijn toekomst, en stoppen met werken (geheel of gedeeltelijk) kan plannen waanneer hij of zij met pensioen wil gaan, de overheid maakt het dan ook niet echt gemakkelijk!
Maat wat schets mijn verbazing, zo vlak voor de verkiezingen, zien we een aantal politieke partijen de AOW-veranderingen als een politiek issue te omarmen richting hun (mogelijke) achterban. Maar ja die zweeft hoor ik steeds op TV en Radio. En zien we dat de oorspronkelijke AOW-datum van 65 jaar door deze partijen als uitgangspunt is genomen.
Maar ook de FNV roert zich in deze discussie en staat op de bres voor zwaar werk en flexibel AOW!
De FNV (30 januari 2017) stelt voor om in het kader van zwaar (fysiek) werk in relatie met langer doorwerken voorstellen te doen om de AOW op een andere manier vorm te geven. De FNV heeft het dan over een vorm van flexibel pensioen.
Op zich een goed initiatief, maar gezien de ontwikkelingen en veranderingen in arbeid, waarin we steeds meer te maken krijgen met kenniswerk, en psychisch en mentale werkdrukverschijnselen, moeten we het begrip ‘zwaar werk’, misschien weleens herdefiniëren?
Wat te denken van mentaal zware arbeid?
Uit cijfers van TNO & CBS (www.monitorarbeid.tno.nl) kunnen we vaststellen dat psychische arbeidsrisico’s en psychisch verzuim steeds meer toeneemt. Zo kunnen we constateren dat 35-40% van de werknemers in ons land aangeven werkstress te ervaren. En zien we in rapportages van het UWV dat de instroom in de WIA/WGA al voor 50% bestaat uit arbeidsongeschiktheid die te maken heeft met psychische klachten.
Waarom denken we niet meer na over wat ik gemakshalve noem ‘functionele houdbaarheidsdatum’? Wat is een gezonde (zowel fysiek als psychisch) tijdsduur om een ‘zwaar belastende functie of taken’ uit te voeren. Waarom zouden we niet eerder ingrijpen in de te lange functieverblijfsduren, die meestal ook gepaard gaan met steeds dezelfde werkzaamheden en nauwelijks ontwikkeling.
Ik pleit al veel langer voor het invoeren van een inzetbaarheidscheck van elke werkende (of dit nu in loondienst is of niet), niet alleen gericht op gezondheid en vitaliteit, maar juist ook op psychische en mentale balans, de arbeidsmarktfitheid en het kunnen en willen ontwikkelen.
M.i. draagt dat sterk bij aan het ‘gezond en vitaal uitzetbaar zijn’ van de werknemer en die (langer) kan genieten van zijn pensioen en AOW!
Maar we zullen ook rekening moeten houden, wat ik in mijn eigen adviespraktijk steeds meer zie gebeuren, dat werknemers, al zou men eerder willen stoppen met werken, dit steeds minder kunnen gezien de veranderende financiële omstandigheden. Zo lopen hypotheken die men heeft afgesloten veel lange door dan vroeger, en soms ook ver na de pensioendatum.
Geef een reactie