“Ontslag nemen, dat kan toch helemaal niet?” Dat was mijn eerste reactie toen mijn vriend en ik het hadden over mijn twijfels rondom mijn werk. In mijn blog van 14 oktober schreef ik nog enthousiast over de twijfels die je kunt hebben als je net bent gestart bij een nieuwe werkgever. Ik schreef dat ik mijzelf het doel stelde om nog 9 maanden door te zetten om iets te realiseren.
En nu? Nu heb ik ontslag genomen. En het voelt goed. Heel goed zelfs. Ik merkte dat het werk mij energie kostte. Dat op zich is niet erg, alleen het kostte meer energie dan het mij opleverde. Ik heb ervaren dat ik op voor mij belangrijke onderwerpen anders dacht dan de directieleden. Anders, niet beter, maar anders. En over dat verschil hebben we goede discussies gevoerd. Ik ben er ook van overtuigd dat als ik daar was gebleven, we wellicht samen hadden kunnen groeien naar verandering.
In dit geval was het een kwestie van niet willen. Omdat ik door deze situatie aan energie inleverde, wilde ik dit niet doorzetten. En dus heb ik na gesprekken met mensen die dicht bij mij staan en goed nadenken, het spreekwoordelijke “er een nachtje over slapen”, besloten om ontslag te nemen. En dat zonder een andere baan te hebben.
Ik adviseer medewerkers die met mij in gesprek gaan als ze niet lekker in hun vel zitten, om goed na te denken of zij nog energie krijgen van hun (of het grootste deel van de) werkzaamheden en de omgeving. Als dat niet zo is, denken we samen na of ze dit zelf kunnen veranderen. Hebben zij die invloed niet, dan adviseer ik ze om zich heen te kijken naar werkzaamheden of een werkplek waar dit wel het geval is. En wat ik anderen adviseer, wil ik zelf ook volgen.
Ik geef mijzelf de maand december ‘vakantie’. In de tussentijd kijk ik om me heen of er een leuke nieuwe uitdaging op mijn pad komt. Interim of in dienst, het maakt mij niet uit. Zolang het me gelukkig maakt!
Geef een reactie