De generatie Y op de arbeidsmarkt: Weten zij nu werkelijk wat ze willen?

15/12/2015 Leestijd: 3 minuten

September. Traditioneel een periode waarin veel starters (oftewel generatie Y’ers) op de arbeidsmarkt komen. De periode voor organisaties om zichzelf flink in de picture te zetten en “the war for Talent” is heviger dan ooit!

Intermediair, Volkskrant Banen en andere media besteden er deze maand heel wat aandacht aan. Enerzijds om starters goed voor te bereiden, want je kunt flink de mist ingaan met al je sollicitatiepogingen. Anderzijds om organisaties te informeren wat deze doelgroep drijft en hoe daar op in te spelen.

Dat er sprake is van een “gap” is wel duidelijk. Organisaties hebben vaak nog de arrogantie te denken dat ze weten wat deze doelgroep beweegt. De types die daarover nadenken zijn de babyboomers en de vertegenwoordigers van generatie X. Hoe kunnen zij nu weten wat generatie Y daadwerkelijk beweegt? Deze 3 generaties liggen mijlenver uit elkaar; hoe spreken zij nu dezelfde taal? (en laten wij het nog maar niet hebben over generatie Einstein…).We hebben onze mond vol over diversiteit. Daarbij wordt al snel gedacht aan diversiteit in termen van autochtoon/allochtoon en “van over de grens”. Echter, we kunnen het ook wat dichter bij huis zoeken; bij diversiteit gaat het al over de verschillende generaties in één organisatie.

Er is al veel en gezegd en geschreven over de noodzakelijkheid van de bewustwording van organisaties en inspelen op behoeftes om überhaupt een kans van slagen te maken in “the War for Talent”. Maar hoe zit het eigenlijk met de bewustwording van de starter zelf?

Ze hebben natuurlijk de mond over leuk werk, goede ontwikkelingsmogelijkheden en leren, werk/prive balans en natuurlijk blijft salaris belangrijk, want onderhandelen doen ze wel! Maar is het wel echt zo dat ze zeker weten dat dit zo belangrijk is; zijn de starters niet gewoon blij als ze ergens een leuke baan vinden en hoe bewust zijn ze nu echt bij het maken van die keuze?

Ik betwijfel het ten zeerste. In mijn praktijk maak ik nog vaak genoeg mee dat een sollicitant een vreugdedansje maakt omdat hij/zij positief door de sollicitatieprocedure is gekomen. Daarnaast maak ik ook vaak mee dat sollicitanten die niet eens zover komen, geen benul hebben waarom de procedure al in een vroegtijdig stadium wordt gestaakt.  En bij het geven van feedback is zelfreflectie en willen leren nog een schaars goed. Zeker als het er op aankomt.

Nee, ik ben van mening dat er een schaars groepje starters is die zich onderscheid van de grote grijze massa; die weten werkelijk wat ze willen en kunnen dat ook goed beargumenteren. Ik geloof hen op hun woord als ze zeggen dat hun ontwikkeling centraal staat. Dat zijn de toekomstige potentials. De massa is een massa die meelift op alle aandacht in de media; zij zijn niet zelfbewust en praten mee. Het klinkt wel interessant als je zegt dat je je wilt ontwikkelen; welke kant op, tja, dat is de vraag…. Het is slechts dat schaarse groepje die het hoofd boven het maaiveld uitsteekt die werkelijk interessant is voor werkgevers; daarbij is het pas echt “the  War for Talent”!

Dit gastblog is geschreven door Willem Reiziger.

0 reactie(s) op “De generatie Y op de arbeidsmarkt: Weten zij nu werkelijk wat ze willen?”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.