Goedemorgen,
En, beste lezer(es), heeft u nog zin in onze nieuwe medewerker?
Zo ja, laten we dan eens proberen te schetsen hoe het hem en ons op korte termijn (waarschijnlijk) vergaat. Want wat doen WIJ ook al weer? Natuurlijk, we zoeken een aantal ontwikkelpunten op en stellen aan de hand daarvan ook een mooi ontwikkelplan op. Want onze man heeft wel zijn sterke punten en kwaliteiten goed naar voren gebracht, maar wij slimmeriken uit het vak, hebben naar zijn minder sterke kanten gespeurd en die willen we juist gaan aanpakken.
Hoe? Nog niet zo heel lang geleden – eind vorige eeuw (wat lijkt dat al ver weg!) – deden we het volgende: Op formele momenten (de u vast bekende beoordelings- en functioneringsgesprekken) werd gepraat over ontwikkeling en (verdere) opleidingsmogelijkheden. Uiteraard werd ook geëvalueerd en gecontroleerd of de resultaten van al die inspanningen het gewenste lieten zien en of het nodig was om vervolg c.q. herhaling aan te bieden. Typisch taakgebonden management.
MENSENMANAGER.
De vraag is of die systematiek nog steeds valide is en dus past bij onze zo zelfverzekerde medewerker? Hij weet immers precies wat hij wil. En daarom zal hij ons mogelijk verrassen met een ander plan dat aansluit bij ZIJN behoefte! Hij zal dus beduidend minder interesse aan de dag leggen voor onze plannen met hem. Hij vindt vooral dat wij faciliterend voor hem zouden moeten zijn en tijd beschikbaar moeten houden voor gesprekken over de ontwikkeling van zijn carrière-plannen bij ons.
Ik wil dat het NIEUWE ONTWIKKELEN RICHTING MENSENMANAGER noemen. Want waar de medewerkers in deze tijd het moment (tijd) en de aard van de opleiding willen gaan aangeven, zullen leidinggevenden zich juist andersom moeten gaan ontwikkelen. We worden begeleiders. En dat is heel iets anders dan leiders. Het vraagt om een complete cultuuromslag. Is dat iets engs? Jawel, want we hebben nooit geleerd om op een andere/nieuwe manier met ons personeel om te gaan.
En het uit handen geven van “control” is een heel belangrijke stap om te nemen als leidinggevende. Al met al een kleine revolutie in het vak HR, die de vraag wettigt of het vak al klaar is voor de nieuwe medewerkers van morgen? Een vraag die ik volgende week opnieuw wil stellen.
Tot dan wens ik u een “mensgerichte” week.
Geef een reactie