Goedemorgen,
“WAAR IS DAT FEESTJE? HIER IS DAT FEESTJE!”
U herinnert zich vast nog hoe dat uit de hand liep in Haren, nadat een wicht van pakweg zo’n 16 jaren jong via haar telefoon de wereld uitnodigde voor haar verjaarspartijtje. Wij – ouderen!!! – hebben dat met verbijstering gade geslagen. U niet? Gefeliciteerd! Dan hoort u absoluut bij de snelle nerdies die wel raad weten met zowel apparatuur als sociale media. Zelf ben ik niet geheel onkundig en best ook wel snel eigenlijk, maar ik verlies toch vrijwel altijd de spelletjes die mijn dochters “dus graag” met mij spelen omdat ze weten dat ze winnen. Nerdies dat ze zijn. Die gezegd hebbend, wil ik u graag
meenemen naar een avondje BBQ-en in onze tuin. Daar speelt zich deze keer HET FEESTJE af.
Het was vrijdagavond geworden en een zware werkweek zat erop. De zon scheen nog volop toen ik thuis aankwam en laptop, telefoon en autosleutels weglegde. Vlug douchen, andere kleren aan en ik kon me melden in de tuin waar een heerlijk drankje en een lekkere salade op me wachtten. Onder het eten keek ik naar onze kinderen die een waar waterballet aanrichten rond hun zwembad en kletsten mijn vrouw en ik elkaar bij. “Wat doen we dit weekend?” vroeg ik. “Ik heb wel zin in een BBQ met ….”, zei mijn vrouw. Zo gezegd, zo gedaan. De gasten werden gebeld en het boodschappenlijstje gemaakt. De volgende morgen zou ik ze halen.
Normaliter doe ik tegenwoordig geen stap zonder telefoon bij me, maar de warmte van de vorige dag had een lelijk spelletje met mijn brein gespeeld en mij gedachten- en telefoonloos op pad gestuurd. Net toen bleek dat een essentieel artikel niet meer op voorraad was en er dus een remplacerend voedingsmiddel gezocht moest worden. Merkwaardig genoeg bleek eenzelfde probleem zich thuis afgespeeld te hebben. Want ook mijn vrouw realiseerde zich dat ze een wijziging in het voedselprogramma wilde en dat had ze mij vergeten te vertellen. Toen ze me belde, kwam de telefoon op het nachtkastje tot leven …
Thuis aangekomen werden de boodschappen gecontroleerd op smaak, kleur en voldoende variatie en moest ik toch nog weer even terug om dat ene belangrijke ontbrekende bij te halen. Ook dat lukte en moeders kon aan de voorbereidingen beginnen, terwijl ik onze kinderen ging afleveren bij vriendinnetjes omdat ze gingen zwemmen. Daarna was het mijn taak om het terras en de tuin in te richten voor een feestelijke avond. Biertap en wijn koel en klaar, parasols voor de broodnodige schaduw, lekkere stoelen, een gevulde vuurkorf (op afstand) voor de sfeer later op de avond, kaarsen en tuinverlichting gereed, glazen, bestek en borden, fijne muziek uitgezocht op de tablet, kinderen weer ophalen en de gasten bellen dat we er klaar voor waren en dat ze konden komen.
Net toen ik met dat laatste wilde beginnen en m’n telefoon van de kast pakte, zag ik een “whatsapp” symbooltje in het scherm. Er stond “biertje doen?” Ik reageerde terug dat wij een BBQ gepland hadden en dus deze avond niet konden. Nog geen seconde later “pling”. Nu al! Wat snel! Maar toen ik goed keek, zag ik ‘dit berichtje was van gisteren’. Daarom nogmaals gebeld en gevraagd waarom niet direct EVEN gebeld toen het plan voor het aanlokkelijke biertje op kwam? “Jeetje Michiel, zei mijn kennis, je moet wel effe met je tijd meegaan. Whatsapp is veel sneller en effectiever. Wie wil en kan komen, komt en wie niet kan of geen zin heeft, blijft weg. Zoals jij dus.”
Ik dacht nog “zal ik iets zeggen over (on)persoonlijke E-uitnodigingen, zoals in Haren?” Maar bedacht tegelijk “dat heeft toch geen zin, laat maar”.
’s Avonds haalde ik het onderwerp bij onze vrienden aan. En ik vertelde over de snelheid waarmee dingen tegenwoordig moeten. Dat we overal bij willen zijn, dat we praten met elkaar op het terras en in de kroeg via whatsapp, twitter en facebook. Dat je dat gedrag overal ziet. In de trein, de bus, op het werk, op vakantie zelfs en morgen misschien ook in bed. Mijn relaas stokte toen ik een “pling” kreeg. Met een gebaar van zie je wel, alles gaat via de telefoon, al weer een bericht in plaats van te bellen of gewoon live langskomen. Ik keek en zag … een nieuw whatsapp bericht… van ons bezoek??? Snel opende ik het bericht. “In plaats van te klagen, kun je ons ook gewoon wat te drinken inschenken. Groetjes van je tafelgenoten”.
Ik wist even niet wat te zeggen en murmelde maar wat. Maar zag toen die grijnzende gezichten om me heen en schoot in de lach.
We hebben er die avond nog een paar keer over gepraat en onze conclusie was: Ook in die nieuwe en andere wereld en tijd kun je maar het beste lekker meebewegen met de ontwikkelingen. Klagen erover is absoluut zinloos.
Ik wens u een “waar feest” van een werkweek.
Geef een reactie