De waan van de dag

In elke kantooromgeving zie je het gebeuren. De gedreven collega die zijn/haar gedrevenheid graag etaleert door hard over de gang te lopen, zich nauwelijks tijd gunt om te lunchen en zichzelf, maar ook dus de ander, geen mogelijkheid biedt om echt contact te maken. De bewuste collega is in de greep van de waan van de dag. Het lukt niet om daar van los te komen.

Maar wat is de waan van de dag? In mijn optiek bevindt iemand zich in de dwingende stroom van activiteiten, komt onvoldoende toe aan belangrijke zaken en heeft vooral het gevoel geleefd te worden. De waan van de dag betekent druk bezig zijn, hard werken en toch onvrede voelen omdat met dezelfde mensen en moeite meer bereikt had kunnen worden. Harde cijfers zijn moeilijk te geven. Signalen zijn er voldoende. We kennen allemaal de uitspraken, in de lijn van “had ik nog maar een dag om dit thuis uit te werken, dan…”. Uitspraken die impliceren dat de collega graag even afstand genomen om bij de kern van het onderwerp te komen.

Druk zijn geeft voldoening

Want, we zijn druk druk druk. Dat is niet alleen een last, het geeft een zekere voldoening. Het geeft een productief gevoel. Drukte schept ook een band. Niet stilletjes nadenken over belangrijke dingen die misschien later helemaal niet belangrijk blijken te zijn. Lekker concreet aan de slag, actiegericht en samen problemen oplossen. Een vlucht in de alledaagse oppervlakkigheid. Kuddegedrag, iedereen op de afdeling heeft deze benadering. Ook mijn leidinggevende! Herkenbaar hè?!

Ad hoc samenwerken

Verder schuilt achter de waan van de dag flexibiliteit in samenwerken. Plotselinge vragen worden opgepakt, dringende zaken krijgen prioriteit en komen boven op de stapel, managers rekenen erop dat hun vragen snel opgepakt en beantwoord gaan worden. Dat maakt ook dat het senior management niet veel op heeft met de waan van de dag. Zij worden zelf immers goed bediend door de mensen aan wie zij ad hoc opdrachten geven en vragen stellen.

Een geaccepteerd excuus

Ook is de waan van de dag inmiddels een geaccepteerd excuus geworden. Het is namelijk voor iedereen zo herkenbaar: “Sorry, ik ben er niet aan toe gekomen om het concept verder uit te werken. Ik kwam terug op mijn werkplek en ik moest voorrang geven aan de e-mails die op mij stonden te wachten.” Maar echt trots zijn we er niet op. En toch houden we het in stand. De oplossing? Morgen is er weer een dag! De meeste klussen hoeven echt niet allemaal vandaag af, ook al krijg je het idee dat men dat wel van je verlangt. Stel prioriteiten.

Tijd voor reflectie? Wellicht! Welnu, de vakantie staat voor de deur. Gebruik die ook eens om even lekker te mijmeren. Geniet ervan!