Dom of stoer: je baan opzeggen zonder plan voor daarna?

21/07/2016 Leestijd: 5 minuten

Chris Stapper belde me laatst, om even bij te praten. Ik deed mijn verhaal, en hij stelde voor om het op te schrijven. Het zou anderen aan het denken kunnen zetten. Dus hier zijn ze dan: mijn persoonlijke ervaringen, neergeschreven in een blog.

Een jaar geleden hoorde ik dat er bij mijn toenmalige werkgever een directiewijziging aankwam. Dit, gecombineerd met een innerlijke onrust die ik al wat langer voelde, zette me aan het denken. Ga ik het commitment aan met de nieuwe situatie? Of is dit ook voor mij het moment om mijn innerlijke onrust, mijn buikgevoel, te volgen en uit de organisatie te stappen? Het eerste scenario, het geven van commitment, zou ik alleen doen met 100% overtuiging en niet voor een korte periode, maar voor een aantal jaar. Of je gaat ervoor, of niet….

Luisteren naar je innerlijke onrust

Het tweede scenario, het luisteren naar mijn innerlijke onrust, zou betekenen dat ik uit de organisatie zou stappen. Omdat ik al wat langer rondliep met de behoefte aan verandering, heb ik, na een periode van veel nadenken, twijfel, slapeloze nachten en goede gesprekken thuis, besloten dit momentum te pakken en de sprong in ‘t diepe te wagen.

Direct de volgende dag heb ik mijn besluit gedeeld met de directie. Zij waren erg verbaasd, zeker omdat ik de keuze maakte de organisatie te verlaten, zonder dat er een concrete volgende stap aanwezig was. Ze hebben me nog op andere gedachten proberen te brengen, maar na mijn uitleg was er ook begrip en respect voor mijn keuze voor een sabbatical. Had ik iets heel doms of iets heel stoers gedaan….?

Enkele weken later deelde ik mijn beslissing ook met alle medewerkers in de organisatie. Dit leverde veel wisselende reacties op. Variërend van onbegrip, want ik had toch een leuke baan, en nu wissel ik die om voor onzekerheid, tot een soort bewondering. Iemand zei me: ‘Ik wilde dat ik de ballen had om dezelfde beslissing te nemen’.

Alle muren hebben inmiddels een ander kleurtje

En nu geniet ik sinds een paar maanden van een sabbatical. Tenminste, meestal geniet ik, want ik ervaar ook pittige momenten. Momenten dat ik erg met mezelf geconfronteerd word. De eerste paar weken was ik erg onrustig. Gedurende mijn werkzame leven hanteerde ik thuis een bijna militaristische planning om alles: werk, huishouden, kinderen, hobby’s en sociale contacten zo goed mogelijk en naar ieders behoefte te organiseren. Opeens had ik alle tijd van de wereld en merkte ik dat ik het lastig vond om de versnelling een paar tandjes terug te zetten.

Bron plaatje: verfklussen.nl

Nu, twee maanden verder, heb ik alle muren in huis een ander kleurtje gegeven en het hele huis meer dan uitgebreid opgeruimd. Al doende merkte ik dat ik steeds meer in de rust en ontspanning kwam. Door met compleet andere zaken dan loopbaan en werk bezig te zijn, ontstond er vanzelf meer afstand en daardoor meer ruimte voor echte zelfreflectie en bezinning. En daarnaast, en daar geniet ik echt het meest van, kreeg ik meer tijd voor echte aandacht voor mijn partner en kinderen.

Twee serieuze opties, maar hoe maak ik een keuze?

In de momenten van zelfreflectie en bezinning komen de lastige vragen boven. ‘Wie ben ik, wat wil ik nu eigenlijk, waar word ik gelukkig van, wat geeft me energie.’ Eerst ging ik divergeren. Allerlei scenario’s passeerden de revue. Een manege beginnen, thuisblijfmoeder worden, vrijwilligerswerk doen. Al vrij snel ben ik gaan convergeren en bleven er voor mij twee serieuze opties over.

Optie één was een baan als HR directeur of HR Manager zoeken bij een ander bedrijf en de andere optie was als zelfstandig professional binnen het HR vakgebied aan de slag. Om tot een gefundeerde keuze te komen ben ik rationeel aan de slag gegaan, door lijstjes met kenmerken te maken en plussen en minnen te zetten. Maar doordat ik flexibel om ging met de kenmerken, het konden er dagelijks meer of minder zijn, en met de wegingsfactoren, was de uitkomst elke keer anders. Deze systematiek ging mij dan ook niet helpen helaas.

Spiegelen en sparren in mijn netwerk

Gelukkig heb ik veel mensen in mijn netwerk, zowel zakelijk als privé, die met me van gedachten wilden wisselen. Door te spiegelen en te sparren over mijn ambities, mijn kracht, kennis en ervaring is het me gelukt een besluit te nemen. Een stoer besluit, waarmee ik zeer enthousiast van start ga, ervan overtuigd dat ik een leerzame en uitdagende tijd tegemoet ga. De afgelopen periode heeft mij veel inzicht in mezelf op geleverd. Ik kom er veel zelfbewuster uit. Alleen al om die reden had ik dit niet willen missen. En zou ik iedereen aanraden om, als de gelegenheid zich voordoet, af en toe een periode van bezinning in te bouwen en de confrontatie met jezelf op te zoeken. Het creëert persoonlijke groei!

Tadaaaa!

En mijn besluit? Ik ga starten als zelfstandige. Het Kamer van Koophandel-nummer is binnen. Appels HR&O is een feit. Vol energie ben ik hiermee aan de slag. En bijzondere ervaringen zal ik in volgende blogs met jullie delen.

0 reactie(s) op “Dom of stoer: je baan opzeggen zonder plan voor daarna?”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.