Tijdens mijn minor Groepsdynamica heb ik kennis opgedaan over het inkleuren van organisaties en het eigen karakter. Dit is een makkelijke manier om in kaart te krijgen hoe een organisatie in grote lijnen opereert en hoe een individu zich uit in een groep. Het ‘kleurdenken’ is een theorie van Leon de Caluwé, dat ontwikkeld is als veranderstrategie.
Dit kleurige plaatje danken we aan Jedavu art.
Er worden vijf kleuren omschreven in deze theorie, namelijk geel, blauw, rood, groen en wit.
Geel staat voor invloed, macht en gezag. Blauw voor structuur, planning en het van tevoren vastleggen van uitkomsten. Bij de kleur rood staat de mens centraal, het gaat over gevoelens en het verleiden en beïnvloeden van mensen. Groen staat voor groei en ontwikkeling en als laatste de kleur wit, die alle hiervoor genoemde kleuren omvat. Daarnaast staat wit ook voor creativiteit en ‘het onverwachtse’.
“Heb je vissen gevangen?!“
Tijdens het college veranderkunde vertelde mijn docente een verhaal uit eigen ervaring, om een duidelijk beeld te schetsen hoe mensen verschillend kunnen reageren tijdens bepaalde gebeurtenissen. Zij vertelde dat zij in het verleden betrokken is geweest bij een auto-ongeluk. Er sprong een dier voor haar auto en of zij nou uit paniek extra gas gaf of enorm hard remde wist zij niet meer, maar het maakte dat haar auto om z’n eigen as begon te draaien en vervolgens in het kanaal terecht kwam. Ze herinnert zich dat zij verassend rustig bleef en zich nog bedacht dat de auto sneller vol liep met water dan zij had verwacht. Na ongeveer tien seconde had de auto zich al zo gekanteld dat zij volledig onder water zat en alleen het raam aan de passagierskant zich nog bovenwater bevond. Direct bedacht zij zich dat ze haar gordel los moest maken, het raam aan de passagierskant open moest draaien en vervolgens zich afzettend tegen het andere raam, door het passagiersraam de auto uit naar boven kon zwemmen. Achteraf hoorde ze van omstanders dat zij, toen zij te water ging, direct haar lichten aangezet had en hard had geclaxonneerd. In deze situatie heeft mijn docente volledig blauw gehandeld, namelijk alles volgens de regels en perfect uitgevoerd. Toen zij thuiskwam (volledig onder het kroos en zwart van de modder) reageerde haar man enorm bezorgd. Hij vroeg zich geen seconde af hoe het met de auto afgelopen was, maar was alleen maar bezorgd om haar (een duidelijk rode reactie). Daarna kwam het leukste gedeelte. Haar zoontje, die op dat moment drie jaar oud was, reageerde allesbehalve voorspelbaar op haar zeiknatte, onder het kroos zittende verschijning. Terwijl zij zich zorgen maakte over hoe ze dit verhaal, niet al te eng, moest brengen aan haar zoon, was zijn eerste reactie: “Heb je vissen gevangen?!”. Een absoluut witte reactie, omdat het zeker geen opmerking is die je op dat moment verwacht. Door deze schattige en vooral hilarische reactie werd het zware verhaal van een heftig auto-ongeluk ineens een stuk lichter. Gelukkig hield mijn docente zelf weinig schade over aan het ongeluk.
Door de kleuren van Caluwé toe te passen op een organisatie, een groep mensen of een individu kan er in kaart gebracht worden hoe deze zich uit/beweegt. Vervolgens kan er gekeken worden welke kleuren interventies van Leon Caluwé er toegepast kunnen worden om verandering teweeg te brengen. Het is een overzichtelijke en makkelijke manier om te achterhalen wat er veranderd moet worden en wat de juiste manier zal zijn om dit traject in gang te brengen en zo succesvol mogelijk te maken.
So start colouring!
Deze gastblog is geschreven door Ivana Hali. Ivana is studente HRM aan de Hogeschool van Leiden.
Geef een reactie