Sinds ik jaren geleden in Afrika heb gewoond en gewerkt heb ik een zwak gekregen voor het continent en haar inwoners. Daarom werk in naast mijn dagelijkse werkzaamheden (en de klusjes die mijn lieve vrouw mij bezorgt) in mijn vrije uurtjes voor de stichting Vluchtelingenwerk. Deze stichting helpt legale vluchtelingen met het inrichten van hun nieuwe leven in Nederland. Hierbij moet je denken aan huisvesting, taalkunde, sociale zaken, inburgering et cetera. Helaas heeft deze stichting niet de middelen om de vluchtelingen ook te laten integreren op de arbeidsmarkt. Deze verantwoordelijkheid ligt daarom ook in eerste instantie bij de gemeente. De gemeente (waaronder het UWV) heeft het momenteel echter te druk met de toenemende werkeloosheid waardoor deze doelgroep vergeten lijkt te worden. En deze groep waarschijnlijk het grootste slachtoffer wordt van de economische crisis. Een verloren integratie-generatie.
In Nederland wonen naar schatting zo’n tweehonderdvijftigduizend vluchtelingen. Onder hen is de werkloosheid altijd al bijzonder hoog geweest maar door de crisis is de werkeloosheid explosief gestegen. Ze hebben vaak een tijdelijke aanstelling of werken op uitzendbasis waardoor zij de eerste slachtoffers van reorganisaties zijn geworden. Van de mensen die vanaf 1995 in Nederland waren, bleek tien jaar later zestig procent nog steeds zonder baan te zitten. Op dit moment is dat percentage zelfs gestegen tot vijfentachtig procent. Dat betekent dat velen op een uitkering aangewezen zijn waardoor ze in een sociaal isolement komen en geen kans krijgen om onderdeel te worden van de Nederlandse samenleving. Bovendien kost het de belastingbetaler een flinke som.
Hun taalachterstand is een groot obstakel in het vinden van een nieuwe baan. Ondanks dat ze hun inburgeringcursus, inclusief taalcursus, hebben behaald blijft het dagelijks spreken van een taal toch het belangrijkste onderdeel om een taal ook goed te beheersen. En praten dat doe je toch vooral op je werk. Ik heb onlangs op een dag vijftien uitzendbureaus bezocht om te vragen of zij iets kunnen betekenen voor een of meerdere vluchtelingen. Maar de eerste harde voorwaarde in deze ruime arbeidsmarkt is een goede beheersing van de Nederlandse taal.
Dit geld zelfs voor het meest laaggeschoolde werk. Mijn vluchtelingen willen wel werken maar ze mogen niet. Zelfs voor vrijwilligerswerk is de eis dat je goed Nederlands spreekt. Mijn vluchtelingen vrienden zijn dus terecht gekomen in een vicieuze cirkel waar niemand hen uit lijkt te kunnen helpen. Ook ik niet. Zonder enige verandering krijgen we dus een enorme groep vluchtelingen die al langere tijd in Nederland woont maar geen bijdrage kunnen leveren aan onze samenleving. Een somber toekomstbeeld lijkt mij. Aangezien ik op korte termijn geen verandering in deze situatie zie was ik benieuwd wat deze situatie ons nu maandelijks kost. Dus hier volgt een grove rekensom:
250.000 vluchtelingen x 85% werkeloos x bruto uitkering €1000,- per maand = komt neer op ongeveer €212 miljoen euro bruto per maand.
Daarbij komen nog de kosten vanuit gemeentelijke instanties die verantwoordelijk zijn voor de integratie van de vluchtelingen. Een flinke smak geld dus voor mensen die er zelf ook niet gelukkig van worden. Welke creatieve ondernemer staat er op met een geniaal idee om deze status quo te veranderen?! Alle tips zijn welkom…
Dit artikel is geschreven door Glenn Wilson
Geef een reactie