Gratis, gemotiveerde werknemers. Zonder administratieve rompslomp. De droom van iedere organisatie! En steeds meer organisaties weten hoe ze aan zulke werknemers kunnen komen. Wikipedia is een fantastisch voorbeeld hiervan. Ontelbare vrijwilligers dragen een steentje bij en het resultaat is.. bij iedereen bekend. Organisaties die iets doen met communities, doen in principe hetzelfde. Ze vragen mensen die enthousiast zijn over iets om een steentje bij te dragen. Eigenlijk hebben ze ‘externe werknemers’. En putten ze uit sociale overwaarde. Van dit laatste hebben we heel veel. Hieronder zal ik laten zien hoe veel. En een balletje opgooien over wat organisaties hiermee kunnen doen.
Hoe groot is onze cognitieve surplus of sociale overwaarde?
Overwaarde: iets van waarde dat niets toevoegt waar het is. In onderstaande video noemt Clay Shirky dit ‘cognitieve surplus’. Dus de denktijd van mensen waarvan we nog niet weten wat we er mee moeten. In zijn inleiding stelt hij dat we in een maatschappelijke overgangsfase zitten, waarbij we die sociale overwaarde nog dumpen in afleidende bezigheden. Met name televisie kijken. Maar hoe groot is die overwaarde?
De eerste indicatie die we krijgen: Wikipedia, als project, heeft 100 miljoen cognitieve uren gekost.Dus 100 miljoen uren dat iemand er aan heeft gedacht. Voor het hele project, dus code, inhoud en álle talen. Een enorme hoeveelheid! Maar hoeveel uren hebben we eigenlijk over? 200 miljard. Uur. Ieder jaar, alleen al in Amerika. Ja? Vat u het? Nog één keer: 200 miljard Amerikaanse uren per jaar. Omgerekend? Ieder jaar wordt er voor 2.000 wikipedia projecten achter de televisie gezeten. Nog mooier omschreven: ieder weekend wordt er 100 miljoen uur televisie gekeken. Maar niet alleen televisie! Deze 100 miljoen uur zijn uitsluitend gereserveerd voor…. de reclame.
Waarom is dit een surplus? Hoe gaan we er mee om?
Shirky maakt het punt dat het precies een surplus is, omdat we niet weten hoe we er mee om moeten gaan. Pas als we gaan experimenteren, komen we op ideeën hoe we de surplus in kunnen zetten.
Tot zo ver mijn samenvatting van bovenstaande video. Neem gerust de tijd om hem even te kijken: Shirky kan bovenstaande beter en duidelijker vertellen dan ik.
Internet en de cognitieve surplus
Internet biedt ons ideale mogelijkheden om met deze surplus om te gaan.: we kunnen communiceren over alle mogelijkheden en acties coördineren. Zie bijvoorbeeld het project Let’s do it!, waarbij 50.000 vrijwilligers Estonia in één dag 10.000 ton afval hebben opgeruimd, voor minder dan 500.000€ aan kosten.
En wat te denken van een website als Squidoo? Daar kunnen gebruikers artikelen schrijven om producten aan te prijzen. Squidoo krijgt 8,5% commissie, waarvan 4,25% naar de auteur gaat. Geen personeelskosten, geen ziekteverzuim, helemaal niks. Op afstand betaalde verkopers. Die gemotiveerd zijn. Het enige dat Squidoo hoeft te doen, is ze aan blijven spreken. En de techniek op orde houden.
Het concept externe werknemer gaat de komende jaren zeker een vlucht nemen. Die cognitieve surplus en het is aan organisaties om ze aan te spreken. Op een creatieve en inspirerende manier, want mensen worden niet zomaar geprikkeld om tot actie te komen. Maar het moet ons toch lukken om ze achter die tv weg te krijgen?
Geef een reactie