Functieomschrijvingen zijn achterhaald

15/12/2015 Leestijd: 2 minuten

Functieomschrijvingen vormen voor mij een spanningsveld. Een psycholoog zou me ongetwijfeld vertellen dat ik als typisch generatie Y persoon moeite heb met gezag, individualistisch ben ingesteld en in nog een aantal hokjes pas. Ongetwijfeld waar. Ik probeer hiermee een indicatie te geven van het spanningsveld tussen de praktijk en de functieomschrijving. Hieronder zal ik vanuit maatschappelijke trends uitkomen waar volgens mij het probleem ligt. En, uiteraard conform mijn functieomschrijving, probeer ik tenslotte tot een oplossing te komen.

De functieomschrijving

De functieomschrijving is een (HR) tool dat gebruikt kan worden om mensen op hun taken te wijzen, te toetsen in hoeverre bepaalde doelen worden gehaald, om een basis te vormen voor een functioneringsgesprek, om te indexeren wie welke verantwoordelijkheden heeft. U noemt het, de functieomschrijving levert. De brede toepassing en het algemene nut zijn duidelijk en bijna iedere organisatie van enige omvang heeft een set functieomschrijvingen. Maar waar ligt nu het probleem?

Maatschappelijke trends
Onze samenleving individualiseert. Dat zien we ook terug in HR. Recent las ik dat, om beter in te spelen op de eisen van de werknemer, steeds vaker individuele arbeidsafspraken worden gemaakt. Een CAO functioneert als de basis en vervolgens kan de werknemer in een groot cafetaria model uitzoeken hoe hij de rest geregeld wil hebben. Ideaal natuurlijk – het gaat dan niet meer om het ‘meer, beter, groter’, maar om een set afspraken die voor die specifieke werknemer optimaal werkt. Als je dat kunt leveren als HR afdeling, is succes gegarandeerd.

Waar zit nu de spanning? Precies daar, een functieomschrijving is niet individueel. Nu wil ik niet argumenteren dat een functieomschrijving individueel moet zijn. Maar deze situatie levert problemen op. Hoe vaak heeft u gehoord dat iemand ergens niet verantwoordelijk voor is? Hoe vaak heeft u zelf een idee laten vallen, omdat uitvoering niet binnen uw takenpakket valt? Hoe vaak ontstaan er interpretatieproblemen vanuit een functieomschrijving?

Het plan B
Conclusie: een algemene functieomschrijving sluit niet aan op iemand die individueel is ingesteld. De oplossing wordt in vele bedrijven gezocht door doelen te stellen, de manier waarop iets bereikt wordt ligt dan meer bij de werknemer. Dat is een stap vooruit. Ook wordt er met termen als ‘kerncompetenties’ gepoogd een meer ambigu inhoud te geven aan functies. De hoop is wellicht dat met een vagere omschrijving iemand gemakkelijker verantwoordelijkheid toe kan worden geschreven. En concreet uitschrijven kost teveel moeite.

Zo blijft het probleem staan. Of is er al een oplossing? Denkt u dat er meer commitment ontstaat wanneer er persoonlijke functieprofielen op worden gesteld? Bijvoorbeeld in een functioneringsgesprek? Of is dit iets van het management, of zelfs de directie en hoort een werknemer hier zo min mogelijk bij betrokken te worden?

0 reactie(s) op “Functieomschrijvingen zijn achterhaald”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.