Goede voornemens…?

Het begin van het nieuwe jaar … Een uitgelezen moment om even stil te staan en een stukje zelfreflectie aan de dag te leggen.

Als ik er goed over nadenk, dat kan ik het jaar 2017 typeren als “turbulent”, met ups en downs, veel mooie dingen om dankbaar voor te zijn, maar ook momenten die je eigenlijk het liefst zo snel mogelijk zou willen vergeten of “deleten” (ervan uitgaande dat dat een mogelijkheid zou zijn).

Zakelijk gezien weet ik eigenlijk niet of het einde van mijn arbeidsovereenkomst half augustus, een “down” of een “up” was. Misschien wel allebei. Een down omdat ik graag nog verder had gebouwd aan de HR organisatie en de ontwikkeling van mensen in het kader van duurzame inzetbaarheid, een up, omdat ik nu meer dan ooit tevoren weet waar ik zelf blij van word en wat “doorgaan in de waan van alledag” eigenlijk met je doet. Ook een up omdat ik in de afgelopen 2 jaar meer heb geleerd dan in de 10 jaar daarvoor, bijv. dat een match met de cultuur van een bedrijf het allerbelangrijkst is.
Ja en dan ben je (weer) werkloos. Zoals ik in mijn vorige blog al schreef in een volkomen andere arbeidsmarkt dan een aantal jaren geleden (2013-2015). Zeker voor mijn leeftijd categorie.

Als ik er goed over nadenk dan is het eigenlijk heel gek dat in een paar jaar tijd de tendens van “50+ (te)oud, kansloos, afgeschreven, moeilijk etc. etc.” is omgebogen naar “De run op vijftigers met een plus”. Ik kan het moeilijk volgen moet ik zeggen. Zo snel kan die omslag toch niet zijn gemaakt? Zo snel kan de mindset van bedrijven, HR functionarissen, opdrachtgevers en recruiters in het verlengde daarvan, toch niet zijn veranderd?

Of toch wel? En zou dat dan misschien te maken kunnen hebben met de huidige arbeidsmarkt? Ik voorspel dat als de hausse van banenwissels van de jonge(re) generaties voorbij is (de categorie die al 10 jaar of langer bij een werkgever zat maar de stap naar een nieuwe werkgever vanwege de economische situatie niet heeft aangedurfd), de categorieën 40- en 50- en hopelijk ook 60-plussers heel erg gewild gaan zijn. Ik voorspel dat we dan vacatures gaan zien waarin de standaard niet meer 3-5 jaar relevante werkervaring is, maar waarin senioriteit en (mensen en vak)kennis misschien zelfs wel worden benoemd (als dat volgens de wet op de leeftijdsdiscriminatie dan (nog) mag).

Ik kan proberen om zelf alle argumenten ten faveure van een oudere werknemer nog een keer op een rij te zetten, maar dat heeft de auteur uit het eerder aangegeven artikel op LinkedIn (Theo van de Kamp, red.) al prima gedaan. Ze zijn “zeer gemotiveerd, loyaal en geen jobhoppers, ze kunnen jongere werknemers inwerken en coachen en zo zorgen voor kennisoverdracht en continuïteit. Ze zijn sociaal vaardiger en hebben meer inzicht in complexe problemen. Ze zijn toleranter, hebben meer zelfkennis en nemen geen onverantwoorde risico’s. Ze nemen snellere en betere beslissingen op basis van kennis en ervaring”. I rest my case!

De regering draagt dan ook nog een steentje bij door allerlei subsidies, no-risk polissen, maar ook door het verlengen van de periode van tijdelijke arbeidsovereenkomsten en de mogelijkheid voor het inzetten van een langere proeftijd. Allemaal extra argumenten en redenen om juist te kiezen voor een “oudere” (met een WW-uitkering). Deze potentiële werknemers gaan voor een leuke uitdaging en dat hoeft echt geen “vaste baan” te zijn. Kortom, heel veel “waar voor je geld”.

De vacatures voor 16 en 24 uur per week binnen het HRM werkveld, vliegen om je oren… en daarop zal de jongere generatie niet zo snel solliciteren toch? Zij staan aan het begin van hun carrière en willen zoveel mogelijk werken, dus meer kansen voor de categorie “ervaren” professionals. Veel bedrijven waren (te) klein om een specifieke HR professional in dienst te hebben en daar werd “personeelszaken” er door iemand anders bij gedaan. Nu er sprake is van economische groei, is het voor die bedrijven mogelijk om ook op het gebied van HR te ontwikkelen en een echte professional aan te nemen, zij het voor een beperkt aantal uren. En zo is de perfecte match gemaakt met de categorie 50+. Een bak aan ervaring om HR binnen een organisatie op poten te zetten, maar ook een categorie die niet meer zo nodig fulltime hoeft te werken en ook graag andere dingen doet naast een betaalde baan.

Een heerlijke markt ook voor bedrijven om een interimmer in te zetten om die “al lang op de plank liggende projecten” nu eens echt op te pakken. En uitdagingen zijn er in mijn vakgebied (HR) volgens mij te over. Projecten op het gebied van duurzame inzetbaarheid, leeftijdsbewust personeelsbeleid, invoering van de nieuwe privacy wetgeving, strategische personeelsplanning, employer branding etc. etc.
Ja dat mis ik dan wel nu ik niet (betaald) werk, die uitdagingen, die projecten, die dingen waar je intellect wordt uitgedaagd. Die “druk” om te presteren omdat het belangrijk is voor de medewerkers en de organisatie.

Maar ik heb weer tijd om te lezen, heel veel te lezen (want die boeken die ik de afgelopen 2 jaar heb gekocht, lagen onaangeroerd op de plank) en om “bij te blijven” in mijn vakgebied. Jeetje wat gebeurt er veel en wat moet een HRM’er toch snel kunnen schakelen om alles bij te kunnen houden. En dat is waarom ik ook zo hou van dit vak. Steeds “out of the box” moeten denken en steeds weer creatieve oplossingen bedenken voor uitdagingen van het moment. Heerlijk!

Een nieuw jaar met nieuwe kansen voor iedereen! Daar geloof ik heilig in. Blijf dicht bij jezelf en vooral positief. Het komt goed!

En goede voornemens? Die heb ik niet echt ….. ik ga door zoals ik geëindigd ben in 2017, met een open blik naar de toekomst. Kom maar op 2018!