In deze serie van vijf artikelen wil ik een aanzet geven tot een handleiding voor het realiseren van duurzaamheid in organisaties. In het eerste artikel schetste ik de situatie waarin wij ons nu bevinden. In het tweede een aantal uitgangspunten en de richting naar een gemeenschappelijke visie. In het derde gaf ik aan wat het genoemde Ennisme inhoudt. In het vierde artikel schetste ik de perspectieven die ontwikkelingssamenwerking organisaties kan bieden. In dit vijfde artikel schets ik de noodzaak en voordelen van multidisciplinaire samenwerking. Ook nu plaats ik daarbij een en ander weer in een zeer breed perspectief en zult u zich wellicht weer afvragen wat je daar als organisatie mee kunt. Diverse zaken uit dit artikel zijn rechtstreeks vertaalbaar naar de eigen organisatie. Omdat te vergemakkelijken stel ik een aantal vragen aan het eind van elk artikel, die u kunt beantwoorden.
Een multidisciplinaire aanpak
Tot nu toe hebben de maatschappelijke disciplines, ook binnen de eigen discipline, met name vanuit hun eigen gelijk en beperkte zicht en visie op de werkelijkheid gewerkt. Het is nu niet alleen de tijd voor een multidisciplinaire aanpak, maar ook dat men intern meer samenwerkt. Er is veel meer onderlinge samenwerking mogelijk tussen bijvoorbeeld de diverse wetenschappelijke disciplines, de diverse levensbeschouwelijke instituten, de verschillende politieke stromingen, kunstenaars, enz. Maar ook tussen de reguliere en alternatieve geneeskunde en de somatische en geestelijke gezondheidszorg. Het is de tijd voor het met elkaar realiseren van gemeenschappelijke doelstellingen die de eigen doelstellingen overstijgen. Duurzaamheid is alleen realiseerbaar als levensbeschouwing, psychologie, creativiteit, wetenschap, mens en milieu met elkaar worden verbonden.
Multidisciplinaire nationale, internationale en mondiale samenwerking is noodzakelijk. Door samenwerking en respect voor verschillen in ontwikkeling en ontplooiing worden processen versneld gerealiseerd. Het bundelen van krachten en creativiteit levert efficiency- en effectiviteitvoordelen op. Men dient daarom in dialoog te gaan, ook inzake (schijnbaar) tegengestelde belangen en verschillende visies. Op internationaal en mondiaal niveau dienen er integraal en multidisciplinair besluiten te worden genomen die leiden tot het herstel en vergroten van het vertrouwen, en tot duurzame oplossingen.
De acht maatschappelijke disciplines die ik onderscheid zijn: bedrijfsleven, consumenten(particulieren), kunst en cultuur, maatschappelijke organisaties(ngo’s), overheid, politiek, religie en wetenschap. De inbreng van de unieke individuele en gezamenlijke kwaliteiten binnen elke maatschappelijke discipline genereert veel creativiteit en energie en werkt buitengewoon stimulerend om te komen tot een gemeenschappelijke aanpak. Door de multidisciplinaire uitwisseling van kennis, ervaring en kunde kunnen we tot realisatie van grootse projecten komen. De mensheid vermag veel als zij de handen ineenslaat en zich verbindt. De diverse maatschappelijke disciplines kunnen van elkaar leren t.a.v. visie, organisatie en manier van denken en werken.
Een multidisciplinaire aanpak leidt tot een breder en dieper inzicht in de oorzaken van problemen en biedt betere en duurzame oplossingen en optimale realisatie van mensenrechten en millenniumdoelen. Alle betrokkenen bij de diverse maatschappelijke disciplines kunnen aangeven waar zij zich op richten. Ze kunnen hun unieke toegevoegde waarde laten zien. Door multidisciplinaire uitwisseling gaat men vanuit een geheel andere perceptie naar de ander en het andere kijken.
Collectieve ontwikkeling
Multidisciplinaire samenwerking leidt voor elke discipline tot (nieuwe) inspiratie en creativiteit, individuele en collectieve ontwikkeling en ontplooiing, nieuwe inzichten, en verbetering van de professionaliteit. Een paar voorbeelden: Maatschappelijke organisaties doen er goed aan zich meer te verbinden met de samenleving en de andere disciplines. Dat herstelt en/of verbetert hun imago. Maar alle disciplines kunnen van elkaar leren. Dus niet alleen overheid, maatschappelijke organisaties en het bedrijfsleven bijvoorbeeld, maar ook de disciplines kunst en cultuur, religie, bedrijfsleven en wetenschap kunnen elkaar inspireren en bijdragen aan elkaars professionaliteit. Samenwerking en bundeling van krachten tussen en binnen alle disciplines, zoals bijvoorbeeld tussen de diverse ministeries en diverse wetenschappen, is noodzakelijk om effectief, efficiënt en duurzaam projecten te kunnen uitvoeren en informatie uit te wisselen.
Door uitwisseling versterken de disciplines elkaar en een multidisciplinaire aanpak leidt tot innovatie. Zodoende komen we tot een gezamenlijke visie op de toekomst, die per discipline wordt ingevuld, zodat er eenheid in verscheidenheid ontstaat. Ten aanzien van de problemen in de wereld en de globaliseringvraagstukken leidt dit tot een gezamenlijke boodschap, actie- en besluitenlijst en een, per discipline nader uitgewerkt, plan van aanpak.
Vanuit de Stichting Globaliseringscentrum ben ik bezig met het ontwikkelen en organiseren van acht multidisciplinaire werkconferenties, die in de tweede helft van 2011 en de eerste helft van 2012 zullen plaatsvinden. Met als doel handen en voeten te geven aan het Ennisme en een multidisciplinaire aanpak en o.a. leidend tot duurzaamheid in organisaties.
Vragen die u, in aansluiting op de vragen in de eerste vier artikelen, naar aanleiding van het bovenstaande kunt beantwoorden:
15. Welke mogelijkheden ziet u voor multidisciplinaire samenwerking?
16. Wat moet er volgens u gebeuren om tot optimale internationale en mondiale samenwerking te komen?
17. Welke concrete acties kunt u bedenken voor een of meerdere maatschappelijke disciplines?
18. Welke concrete mogelijkheden en kansen ziet u voor uw eigen organisatie op het gebied van multidisciplinaire samenwerking?
Tot zover deze eerste aanzet tot een handleiding voor het realiseren van duurzaamheid in organisaties. Uw reacties zie ik graag tegemoet.
Geef een reactie