HR is mensenkennis én zelfkennis

15/12/2012 Leestijd: 3 minuten

Gisteren weer eens in het u intussen welbekende schriftje van mij zitten neuzen, en jawel daar zag ik iets staan dat ik jaren geleden had opgeschreven, namelijk elke medaille heeft twee kanten. Daarover gaat deze Opstarter.

Mensenkennis en zelfkennis

In mijn vak HR zijn de twee kanten van die medaille enerzijds “mensenkennis” en anderzijds “zelfkennis”. Ik was – net broekie af – enorm toe aan een nieuwe uitdaging en ging driftig op zoek naar de juiste en ultieme functie voor mij. Via de vacaturekrant en de banenmarkt en de gewone krant vond ik een drietal banen die me wel leken.

Dus componeerde ik enkele prachtige brieven met een uitdaging voor de geadresseerde om in elk geval mijn persoontje uit te nodigen voor een kennismaking. Een niet te missen kans, toch? Ook organiseerde ik een belmiddag om een goed vervolg te geven aan mijn sollicitaties. Ik was er klaar voor om de nieuwe wereld te bestormen. Niet nodig. Want toen ik thuis kwam van mijn werk lag er een uitnodigingsbrief voor een sollicitatiegesprek op de door mij voorgestelde datum en een volledig middagprogramma. Wat een verrassing!

Mensenkennis

Omdat ik nu waar moest maken wat ik had beloofd, besloot ik me extra goed voor te bereiden op wat komen zou. Geestelijk totaal fris, goed gewassen, geschoren, mooi pak, stropdas, lekker luchtje op, meldde ik me bij de receptioniste die me naar een zaaltje bracht waar nog eens tien kandidaten zaten te wachten. En er kwamen er nog meer bij. Verbijsterd zag ik dat het zaaltje na weer een half uur helemaal vol zat met jongelui zoals ik, die allemaal op zoek bleken naar die ene consultant job met mensgerichte aanpak en strategisch partnership in het vooruitzicht. Toen kregen we een bedrijfsfilm voorgeschoteld en werden we na afloop daarvan in groepen ingedeeld.

De mijne zou een test gaan invullen. Een wat oudere, nors kijkende man deelde de formulieren uit en vertelde dat we ze weer bij hem moesten inleveren als we klaar waren. Zo gezegd, zo gedaan. Ik moet eerlijk toegeven dat ik toen eigenlijk al behoorlijk baalde en toen hij me vroeg wat ik van de dag vond, antwoordde ik kortaf: “Prima”. De volgende sessie bracht me opnieuw met hem in contact, want nu zouden we een persoonlijk interview krijgen. Ja hoor, daar zat hij, nog steeds even stuurs kijkend. “Zo, mijnheer Maassen, u bent dus mensgericht, althans volgens uzelf. Waaruit blijkt dat dan?” Ik begon te antwoorden, maar na de eerste zinnen onderbrak hij me al met te zeggen: “…leuk wat u vertelt, maar heeft u mensenkennis? ”

Het vervolg

Ik twijfelde nu oprecht of ik met mijn gevoel of met mijn verstand moest antwoorden en besloot toch om voor het laatste te kiezen. Binnen 15 seconden onderbrak hij me weer!
“… weet u mijnheer Maassen, ik ben al ruim 30 jaar manager bij deze organisatie en ik heb echt mensenkennis. Geef me nu eens een echt advies.”

Toen was ik er klaar mee en gaf ik mijn reactie recht voor zijn raap, puur en ondoordacht: “Als ik naar u kijk en luister, dan is dit mijn advies: Ga heel snel met de VUT want mensenkennis heb ik bij u niet gezien, laat staan ervaren.” Hij keek me lang aan, pakte zijn kladblok en schreef iets op. Zonder op te kijken zei hij me dat ik in de grote zaal maar moest wachten op een eventueel vervolg.

Gelukkig had ik toen al zoveel zelfkennis én mensenkennis dat ik besloot maar niet af te wachten en zelfstandig te vertrekken. Sindsdien heb ik nooit meer iets van ze gehoord. En zij ook niet van mij. Thuis gekomen heb ik toen in mijn schriftje genoteerd dat elke medaille twee kanten heeft.

Ik wens u een empathische week.

0 reactie(s) op “HR is mensenkennis én zelfkennis”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.