In de uitwisseling van ervaringen met collega interim HRM-ers, maar ook op de diverse internetsites en weblogs, steekt steeds opnieuw weer de discussie op over het belang en de waarde van HRM voor de organisatie. Op een of andere manier blijft dit item door de jaren heen steeds weer terugkomen als “heet hangijzer”. Zoals de varkenscyclus voor veel andere zaken geldt, is dat voor deze discussie niet anders.
Sinds ik in het HRM-werk actief ben, en dat is al ruim 25 jaar, zie ik de discussie rond dit onderwerp met enige regelmaat voorbij komen. Dan is het even jaren wat stiller, dan barst de discussie weer in alle hevigheid los om vervolgens weer te verstommen. De vraag is natuurlijk: “hoe kan dit onderwerp toch altijd weer als kritisch punt aan de orde zijn?”.
Klaar met de discussie
Voor mij geldt, dat ik vind dat deze discussie niet eens meer gevoerd zou mogen worden. HRM is meer dan een technisch vak waarin hoofdzakelijk HRM instrumenten worden ontwikkeld en uitgevoerd. HRM is een onlosmakelijk onderdeel van het strategisch beleid en dient zichzelf daarin actief op te stellen en haar positie als strategisch beleidsmaker af te dwingen. Helaas zal dat niet lukken, wanneer HRM niet verder kijkt dan haar “vaktechnische neus” lang is. HRM moet zich verdiepen in de overige disciplines op strategisch niveau. HRM moet gesprekspartner zijn in sales en marketing, in finance, in R&D, enzovoorts. Zij moet zich in die disciplines ook kritisch durven opstellen.
Zonder de juiste mensen(planning), zonder visie op de kwaliteiten die nodig zijn en zeker ook zonder visie op de ambities van de organisatie in relatie tot de ambities van de medewerkers, zal het uiteindelijk voor iedere organisatie sukkelen blijven. Als alle disciplines de visie van de organisatie delen levert dat nu eenmaal de beste performance en resultaten op. Ze moeten deze vertalen tot goede samenwerken en als doel hebben elkaar tot ontwikkeling te willen brengen. HRM slechts in de rol van het mogen aanleveren van medewerkers en het beheren van de HRM instrumenten is volstrekt onvoldoende.
De HRM-er mag zich zeker trots opstellen als een van de onmisbare schakels in de strategische keten. De organisatie zou het van HRM moeten eisen, dat zij zich in die rol plaatst.
Conclusie
Misschien heb ik gemakkelijk praten als interim HRM-er!? Wellicht heb ik in die rol het voordeel van de befaamde “vreemde ogen die dwingen!?”. Toch heb ik in het verleden als HRM-er in loondienst ook als MT-lid gewerkt en me strategisch (en kritisch) kunnen opstellen. En dat voelde heel goed en heeft me zeker ook geleerd dat HRM als MT-lid absoluut ertoe bijdraagt dat de organisatie tot grote hoogte in haar prestaties en resultaten komt.
Geef een reactie