Zojuist las ik dat de lancering van de Sputnik wordt genoemd als het begin van The space age. Over heel veel tijd zal ongetwijfeld blijken of dit inderdaad een nieuwe periode was en of het ‘voor de space age’ net zoiets was als de Middeleeuwen. Stof voor geschiedenisleraren. Mij zette dit aan het denken over HRM, of liever HCM als vakgebied. Want laten we eens een lijn leggen tussen ruimtevaart en HCM.
Ruimtevaart is een betrekkelijk nieuwe wetenschap – even een brede definitie opvattend en niet in wetenschapsfilosofie verdiepend. Ruimtevaart is dus betrekkelijk nieuw, net als HCM. Van alle talloze verschillen wil ik er ééntje uitlichten: namelijk dat ruimtevaart stap voor stap voortbouwt op opgedane kennis. Iedere uitvinding is een stap hoger, waardoor de wetenschap meer kan bereiken. Denk bijvoorbeeld aan hoe een lichtere brandstof een raket verder zou kunnen laten vliegen.
En nu zult u denken, maar HCM zet ook stap voor stap. Daar ben ik het helemaal mee eens. Maar gaat HCM hoger, vooruit? Het doel van HCM is niet om de werknemer bovenop de organisatie te zetten (tenminste, niet letterlijk). Het doel van HCM is om ervoor te zorgen dat het menselijk deel van de organisatie zo goed mogelijk past bij wat de organisatie wil en – waar nodig – dat de organisatie past bij wat het menselijk deel wil. Dit wordt, net als bij ruimtevaart, bereikt in stappen. Maar deze stappen zijn niet afhankelijk van de stappen die hiervoor zijn gedaan (hoewel ze hier soms op terugvallen). Ze zijn afhankelijk van de stappen van de rest van de wereld, van technologische ontwikkeling, veranderingen in economie en maatschappij. Trekt de economie erg aan? Dan spelen we in op een krappere arbeidsmarkt. Wordt de economie slechter? Dan proberen we al onze bronnen zo aan te wenden dat we zoveel mogelijk mensen kunnen behouden, of dat de aanwezige mensen het benodigde niveau behouden. Kortom: wij spelen in op factoren uit onze volledige omgeving. Hierbij maken we gebruik van onze ervaring en onze kennis, die stellen ons in staat in te spelen op de situatie.
Bovenstaande is een mogelijke en persoonlijke visie op het vakgebied. Er zijn oneindig veel variaties mogelijk. Ik hoop dat u een van die variaties wilt posten. Doet HRM volgens u steeds een stap vooruit? Of is haar rol puur gericht op het inspelen op andere fluctuaties? En als dit zo is, wordt het dan tijd dat HRM zelf het voortouw neemt?
Geef een reactie