I love it when a HR plan comes together

09/11/2011 Leestijd: 4 minuten

“I love it when a plan comes together”

Jeugdsentiment, rode oortjes, hete wangen… zo zaten wij, mijn broer, zus en ik bij ons thuis voor de kijkbuis te kijken naar “the A-Team”. Wat een heerlijk spannend programma. Mijn favoriet was Murdock maar ook B.A. als creatieve ‘klusser’. Zij waren de meest  creatieve teamleden en de opluchting die ik voelde als de kolonel aan het eind van een actie zei: “I love it when a plan comes together” was naar mijn vaste overtuiging alleen maar te danken aan die twee. Face deed handig mee, vooral met zijn charme en gladde prater. En de kolonel? Tja, er moet altijd iemand de baas zijn, toch?

Wat moet hij toch met dat A-Team, zult u denken? Wel, daar gaat deze opstarter over en dan weer niet over een plan dat uitkomt, maar juist over een geweldig plan dat aan alle kanten klopte, maar dat NIET UITKWAM!

Series

Ook in mijn jonge jaren als HRM-er heb ik nog vaak gedacht aan die fantastische TV-serie en aan de figuren die in de meest belabberde omstandigheden altijd een geweldige oplossing bedachten om hun tegenstanders te verslaan. Natuurlijk wist ik wel dat het allemaal fake was en geen werkelijkheid. Maar wat me bleef boeien waren niet de plannen maar juist de aanpak. Ik stond nog aan het begin van mijn carrière toen ik te maken kreeg met een wervingsprobleem.

Het bleek al tijden lastig om goed en voldoende personeel aan te trekken. Het vinden van vakspecialisten was als het zoeken van een speld in de hooiberg. Daar kwam mijn A-team mentaliteit goed van pas, wist ik. De eerdere aanpak was mijn inziens verkeerd en ik zou het heel anders doen. Veel intenser, veel creatiever, veel groter. Over een breed front de aanval opzetten.

Hoe het verliep

Veel gesprekken volgden met de directie en het management team en het lukte ons – we waren met z’n tweeën op de klus gezet – om een fiat te krijgen voor ons idee om hoofdsponsor te worden van een in die tijd revolutionaire banenmarkt. En toen ging het van Jetje. We trokken langs arbeidsbureaus, het GAK en bezochten technische scholen in de buurt om ieder daar te vertellen van onze plannen voor geïnteresseerden in ons bedrijf. WIN-WIN was ons devies. Ik ga u hier niet vervelen met alle details, het is genoeg te weten dat we overstelpt werden met complimenten voor het pakket dat we aanboden: te weten bezoek aan alle werklocaties, overzichten van alle mogelijkheden inclusief de bijbehorende loopbaanplannen.

De volgende stap in ons aanvalsplan was de praktijk. We maakten samen met de scholen een aansprekende “persoonlijke” uitnodiging voor de banenmarkt voor de lichting techniek, want daar zat immers de bron waaruit we wilden drinken. Een andere groep die we via het GAK en arbeidsbureau benaderden, kreeg een uitnodiging voor een persoonlijk gesprek op de banenmarkt, inclusief een lekker aangekleed kopje koffie. Daar zouden 12 goed voorbereide werknemers van ons bedrijf niet alleen de ambassadeurs, maar tegelijk ook de recruiters zijn. Zij zouden de nieuwe potentiële collega warm moeten ontvangen en begeleiden in de sollicitatieprocedure.

De dag vóór de banenmarkt werd ons management nog weer eens gebriefd over de stand van zaken. En ik weet nog goed dat ik zei: I love it when a plan comes together, toen een directielid ons aankeek en zei: “Goed heren, stel nu eens dat morgen geen succes wordt, wat dan? Stel, dat het een te groot succes wordt? Of totaal mislukt? Wat dan?” Tjee, daar hadden we niet over nagedacht, maar gedachtig de succesformule van “the A-Team” zei ik: “Stick to the plan”.

Hoe het eindigde

De grote dag zelf. Spanning alom bij iedereen. Maar we stonden paraat. Buiten een mooi lentezonnetje en dus klaar om “eruit te gaan”, zoals dat heet. En toen bleef het stil, Akelig stil. Heel lang. De stoelen die gereed stonden voor onze gasten werden geleidelijk aan bezet door eigen mensen. Wachten op de grote aanloop, werd hopen op enige aanloop. Enkele bezoekers waren werknemers van andere standhouders of bleken gelieerd aan scholen.

Een werkzoekende kwam een stempel halen zodat hij kon laten zien dat hij was geweest. Om 12.00 uur kwam het lunchbuffet en hebben we onze collega’s, na de lunch, een prettige voortzetting van het weekend gewenst en naar huis gestuurd. Het was een blamage eerste klas, een afgang van jewelste en een les om nooit meer te vergeten. Sindsdien ben ik – je mag wel zeggen – enigszins sceptischer en kritischer geworden op grootse en absoluut succesvolle plannen. Voor welk (wervings)evenement dan ook. En ik krijg er best veel voorgelegd tegenwoordig. “Can you show me the proof of the pudding?” is dan gewoonlijk mijn eerste vraag.

Ik wens u een “I love it, werkweek”.

0 reactie(s) op “I love it when a HR plan comes together”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.