Ik zoek een sparringpartner…

… Zei een werkgever enkele dagen geleden tegen mij. “Ik denk dat ik het tot nog toe goed gedaan heb in personeelszaken. Het contact met mijn medewerkers is goed. Als ik door de werkplaats loop, heb ik altijd wel even kort een praatje met mijn mensen. Over koetjes en kalfjes, of over dingen die hen bezig houden. Laatst wilde een medewerker zelfs even zijn verdriet met me delen over het verlies van een familielid”.

Een gericht en goed doordacht personeelsbeleid

Dit bedrijf, een industrieel bedrijf met een goed gevulde orderportefeuille voor de komende twee jaar, heeft zich er in de afgelopen jaren op gericht kwalitatief goede relaties met haar opdrachtgevers op te bouwen. Ze hebben een hoge kwaliteit producten. Maar ze zijn ook heel gericht en goed doordacht met haar personeelsbeleid bezig. De medewerkers krijgen de ruimte om zich vaktechnisch te bewijzen. Ze kunnen zich ontwikkelen. En ook worden zij niet beperkt tot maar één activiteit binnen het gehele productieproces. Men is niet alleen lasser, maar metaalbewerker tegelijk.

Ook jonge mensen krijgen er hun kansen. Vanuit samenwerking met regionale opleidingen worden scholieren aangezocht voor stages, en later voor interne opleidingsplaatsen. Eigen bedrijfsopleiders leiden deze scholieren in de praktijk op tot allround medewerker. Kortom, alles is goed geregeld. Zeker ook in aanmerking genomen dat dit wellicht een van de weinige bedrijven in de metaalsector is dat zich niet bedreigt voelt door de economische crisis. Waarom zoekt deze werkgever dan toch een sparringpartner in alles wat met P&O/HRM te maken heeft?

Kwaliteit

Het antwoord is misschien praktisch en tegelijk ook het bewijs dat verantwoord ondernemen de beste preventie is tegen alle gevolgen van de economische crisis. Want hoe kan het anders gebeuren dat juist in een sector waar klap op klap valt, dit bedrijf zich zo goed manifesteert?

Voor deze werkgever heeft altijd het uitgangspunt gegolden, dat de orderportefeuille voldoende kwaliteit moet hebben. Er moet voldoende werk zijn voor alle medewerkers, maar niet tegen elke prijs. Orders aannemen die of een te lage prijsstelling kennen, dus verlies opleveren, of orders die een (te) groot risico kennen, gebeurt niet. Beter de zekerheid van kleinere winstmarges en voldoende werk dan risicovolle contracten met potentieel grote winsten, maar evenveel potentieel op grote verliezen. Zo ook in haar personeelsbeleid is dit bedrijf altijd gedegen tewerk gegaan. Een realistisch beloningsbeleid, goede arbeidsverhoudingen, voldoende uitdaging en plezier in het werk en producten waar de medewerkers trots op zijn bij aflevering.

Een hoog niveau behouden

Toch zegt de werkgever nu dat hij met mij wil sparren over zijn aanpak van personeelszaken en het beleid dat hij daarin voert. Heel simpel zegt hij: “Ik wil niet in de valkuil lopen van de gedachte dat ik het allemaal goed doe, daardoor verblind wordt, en mogelijk fouten ga maken die ik niet wil maken”. Hij twijfelt niet aan zichzelf, maar wil scherp blijven en de kwaliteit op een hoog niveau houden. Daarnaast wil hij een aantal technische zaken als een review van het loongebouw en de actualiteit van het personeelshandboek uitgevoerd zien.

Samengevat

Kortom, hij blijft zelf de directe contacten met zijn mensen houden; daar verandert niets aan. En op de achtergrond vraagt hij mij als sparringspartner met hem mee te denken, waar nodig hem de spiegel voor te houden, en op P&O-technische onderwerpen mijn kennis en ervaring in te brengen. Ik moet bekennen dat het me een trots gevoel geeft, deze werkgever te mogen ondersteunen.

Tegelijkertijd bevestigt het mij ook in mijn overtuiging dat het vooral de werkgever zelf is die in belangrijke mate bepaald hoe zijn bedrijf door de huidige crisis komt. Dit bedrijf gaat het zeker redden en zal zeer sterk staan wanneer de crisis voorbij is.