Mijn dank aan allen die een vriendelijke reactie stuurden naar aanleiding van mijn vorige Opstarter. Enkelen staken mij een welgemeend hart onder de riem en sommigen waren zelfs absoluut “LOLLIG” te noemen. Dank, dank, dank. Intussen heb ik goed nagedacht over een goed vervolg van de wekelijkse Opstarters en ik heb bedacht dat ik u elke maand een thema wil gaan voorleggen waar ik dan een beetje omheen filosofeer vanuit mijn ervaring, mening of visie daarop.
Deze eerste keer kies ik voor het thema Innovatie.
Innovatie
Innovatie, het toverwoord van de laatste jaren. Het wordt meestal ter tafel gebracht als “men” het even niet meer weet. Dan moeten we innoveren. Toch? En omdat wij – managers – worden gezien als de aanjagers van innovatie moeten wij het proces gewoonlijk ook organiseren. Dwz. we nodigen x mensen uit aan een ronde tafel(!), want dat schijnt het denktanken te bevorderen. Iedereen mag nu vrijuit zeggen wat hij of zij wil. (Dat schijnt anders nooit te mogen!) Roept u dus maar!
Ik heb meegemaakt dat iemand ‘sigaar’ begon te roepen en dan riep iemand anders ‘vuur’, ‘rook’, ‘benzine’, ‘brand’, brandweer’ en ‘bluswerk’. Om het te stoppen riep ik dan maar ‘brand meester’ want iets echt zinnigs kwam er op die manier natuurlijk niet uit. Op andere brainstorm- of free thinking sessies, zoals ze in het jargon heten, zag ik op het eind vaak vrijwel kale papieren, soms nog net even gedecoreerd met leuke poppetjes, of een telefoonnummer of naam, omcirkeld met krullerige lijntjes (want die moet direct gebeld worden!).Daar zaten we dan, de managers en hun assistenten, dé innovatiekracht van het bedrijf, elkaar aankijkend en vooral hopend dat iemand nog de potentie zou hebben om iets innovatiefs te roepen…
Een voorbeeld
Het gevolg was wel dat in veel gevallen besloten werd om dan maar een externe innovatiekracht te hulp te roepen die mogelijk de vastzittende denkpatronen wel kon doorbreken. Ik herinner mij het volgende geval: Onze interne brainsessie was op niets uitgelopen. Een externe kracht was gevraagd en een afspraak gemaakt. Het was op de afspraakdag vreselijk slecht weer. Veel te laat, doorweekt en mopperend op het verkeer en weer betrad onze “hoop” de ruimte waar we met z’n allen zaten te wachten. “Vanmorgen zat ik nog in de zon in zuid Frankrijk, heerlijk en nu dit. Waarom kunnen we niet met elkaar Googelen, of een video-conference houden? Dat zijn toch ook prima
innovaties!”
Luiheid!
Bij mij brak op dat moment de zon door. Natuurlijk, dat was het. Echte innovaties komen niet bovendrijven in een sessie met anderen. Ze ontstaan! De reden? Irritatie! En luiheid! Vooral luiheid! Gewenste luiheid! Wil ik luier worden, dan moet ik iets bedenken dat dat mogelijk maakt. En ergert me iets, dan moet ik iets daartegen bedenken zodat het stopt. Na de geweldige constatering dat we er met z’n allen naar streefden om luier te worden dan tot nog toe het geval was, hebben we die dag een tiental innovaties ontdekt die ook nog uitvoerbaar bleken te zijn. Want dat is nog altijd hét cruciale punt bij innovaties: De tijd en de middelen om ze uit te werken en door te voeren, die ontbreken vaak.
Tot slot
Denk daarom eens aan mijn innovatief idee voor u: Wees een kwartiertje per dag lui en bedenk daarin hoe u dit lui zijn kunt verlengen zonder dat het de kwantiteit en kwaliteit van uw werk beïnvloedt. Immers, lui(er) willen worden maakt slim.
Ik wens u een heerlijk luie maand oktober.
Geef een reactie