In de vorige Opstarter heb ik u laten kennismaken met het begrip ‘innovatie’ als idee voor buitengewoon luie en/of zich ergens aan ergerende managers in onze organisaties. Laten we nu eens de volgende stap zetten en ons afvragen of innovatie iets is dat we echt willen of iets waarover we tijdenlang heel boeiend met elkaar kunnen discussiëren? Anders gezegd, het verschil opzoeken tussen interessant en waardevol. Tussen ‘spielerei’en ‘doordacht’. Tussen de theorie en de praktijk.
Hieronder een voorbeeld waarin de praktijk de theorie volstrekt omver kegelt, alle goede en ook serieuze bedoelingen ten spijt. Ik was er zelf zeer bij betrokken. Of eigenlijk zelfs de geestelijk vader van deze mislukte HR-innovatie.
De probleemstelling
Een leidinggevende van een team dat al jaar en dag in dezelfde samenstelling werkte, werd geacht zijn teamleden goed te kennen en zeker te kunnen beoordelen wat er te verbeteren viel en op welke manier dat er ook uit gehaald kon worden. Opleidingen, financiële prikkels, promotie waren zoals altijd de uitdagende mogelijkheden in beoordelingsgesprekken. Alleen, het team leek in volstrekte vrede te rusten. Toen werd ik erbij gehaald.
Bij het bestuderen van de de dossiers bleek me al snel dat de jaarlijkse beoordelingen een exacte kopie waren van alle voorgaande jaren onder het motto: Never change a winning team! Zodoende kwam men niet snel op de gedachte om eens flink in de pot te roeren.
Met deze kennis trok ik me terug om eens goed te gaan nadenken. Enerzijds wilde ik die stabiele lijn graag voortzetten, maar anderzijds zou ik ruimte willen maken voor enkele frisse impulsen onder de noemer innovatie op personeelsgebied. Ja, ik kreeg een geweldig idee. IK dus. En ik. Ik. IK! Een duidelijk geval van innovatie door irritatie.
Open onderwerpen
Ik wilde zo min mogelijk uitgekauwde onderwerpen en zeker geen voorgekauwde onderwerpen op de agenda. Het moesten OPEN onderwerpen zijn, waarbij IK centraal stond. Op een groot vel tekende ik diverse cirkels van klein naar groot, om elkaar heen. In de middelste (kleinste) stond het woordje IK en in de ringen er omheen schreef ik vervolgens van klein naar groot: Afdeling, team, business unit, organisatie en dan de vraag: Wat is mijn bijdrage? WAUW! MAGIE!
Helaas
Trots als een aap met 7 dinges begon ik aan de presentatie van mijn innovatieve idee aan de leidinggevende en zijn manager en natuurlijk was ik voorbereid op kritische vragen en weerstand. Vooral van de zijde van de leidinggevende. Helaas – pindakaas. Mijn briljante idee bleek een grandioze flop. Waarom? … precies, omdat het bedacht was vanuit mij en mijn vakgebied. Ik had me helemaal niet gerealiseerd dat ik “als beroepsprater” wel de juiste gesprekstechnieken beheers, maar dat onze arme leidinggevende er geen pap van kon maken.
Mijn revolutionaire innovatie heeft maar kort bestaan. Ze werd net als Don Quichotte neergesabeld door eenvoudig molenwieken. Tja, innoveren kan leuk zijn, maar de gebruiker moet het wel WILLEN gebruiken. Dus moet het Waardevol, Doordacht en Praktisch zijn en zeker niet modisch en magisch.
Ik wens u voor het jaareinde nog een geweldig “Sancho Panchez” (met de beide voetjes op de grond) idee.
Geef een reactie