WE LEVEN NOG!!!
Ik neem meteen aan, dat u de ochtend na de Maya non-ramp fruitig wakker bent geworden in het besef dat we er allemaal nog zijn, dat zich ook geen kleine, stiekeme mini-Maya-pesterij aan het ontwikkelen is in die (schijnheilige) berg in Zuid-Frankrijk met UFO’tjes die dadelijk al als steekmuggen om onze met kerstmutsen omwikkelde hoofden komen zoemen en onze rust vergallen, maar dat het vooruitzicht op enkele vrije dagen u behalve fruitig vooral ook relaxed stemt. Heerlijk, dat samenzijn met dierbaren en onthaasten. Samen lachen, vooral melige verhalen aan elkaar vertellen, en graag ook klagen, klagen, klagen.
KLAGEN???
Ja, bijvoorbeeld over het waardeloze kerstpakket. Less is more! Mooi niet dus! Het liefst van al kregen we een grote doos met daarin van alles dat we niet lusten, niet hoeven, niet kunnen gebruiken, over de datum is, met ondrinkbare veel te jonge wijn of zó oude jenever dat je mond er van samentrekt als je ervan proeft…
Zo’n heerlijk ouderwets kerstpakket dat werd uitgereikt bij de kerstborrel op het bedrijf, met een dankwoord van de grote baas … Maar ja, de moderne tijd heeft ook bij u vast toegeslagen. Less is more, toch? Daarom zit u nu mooi te kijken naar een soort black box met daarin een volstrekt onbegrijpelijk huishoudelijk wonderding met een uit het koeterwaals vertaalde gebruiksaanwijzing die geen enkel aanknopingspunt biedt voor wat het ding vermag. Bovendien doet u weinig of niets huishoudelijks!
LACHEN!!!
Geweldig, die verhalen. En eerlijk gezegd hier, ik kick erop! Weet u, ik vertel ze zelf ook. Aan mijn broer en zus en hun partners als we bij elkaar komen. Dan is het gieren van de lach en tranen in de ogen.
Maar nu even serieus. Want misschien bent u wel degene bij uw organisatie die elk jaar weer opnieuw moet beslissen wat er in het Kerstpakket moet zitten. Best een klus, dat besef ik als geen ander. Daarom hier een Opstarter-model als mogelijk hulpmiddel.
Kerstpakketten-dag
Het was weer kerstpakketten-dag. Ik kwam thuis met een prachtige design-doos. Wat erin zat had ik nog niet gezien. Verrassing! Vrijwel gelijktijdig arriveerde mijn vrouw met een bijkans niet te tillen doos, prachtige strik er omheen, kleurrijk papier en een ‘jingletje’ dat voortdurend rondzong: “Kling, kling, kling.”
Onze twee kinderen vlogen er op af en rits-rats, daar verdween de kleurige verpakking en begon het grote graaien. Terwijl de oohs en aahs door de lucht vlogen, zagen we allerlei bruikbare en minder bruikbare dagelijkse/wekelijkse/maandelijkse levensmiddelen en producten opgestapeld worden tot een berg. Het was echt één groot feest. Vooral voor de kinderen die konden blijven graaien tot de vloer om ons heen overvol stond met busjes, zakjes, potjes, flesjes, mandjes, korfjes … Als je die snuiten had gezien, ze straalden van oor tot oor.
”Nou jij, pap,” riep de jongste. Mijn designdoos werd voorzichtig geopend en ja, daar was een kerstkaart en een toestelletje. ”Is dat alles?” vroegen twee paar grote ogen.
Waar ga je voor?
Na de vrije dagen polste ik op het bedrijf de reacties van collega’s. De meeste waren vernietigend. Een miskleun dus? In elk geval is het raadzaam om bij een keuze goed na te denken over de functie van zo’n pakket. Welke boodschap wil je afgeven? Dat je modern bent en daarom voor design gaat? En duur? Of dat je hart hebt voor je werknemers en ze graag gul voorziet van … name it and buy it-spullen? Voor de prijs hoef je het meestal niet te laten. Vaak ben je nog voordeliger uit ook als je een beetje scherpe inkoper bent! Kies je dus voor omvang(RIJK) of voor uniek???
Ik weet het wel. Het designpakket waar ik u over vertelde, staat nog steeds bij ons op zolder. Ongebruikt. Het plezier van onze kinderen bij het uitpakken van de Holle Bolle Gijs-doos staat in onze geheugens gegrift. Voor mij geen moeilijke keuze.
Ik wens u een mooie kerst en een sprankelende start van 2013… zonder Indianenverhalen.
Geef een reactie