Last in first out inmiddels “out”

Er zijn de laatste tijd veel wijzigingen geweest in het ontslagrecht. Met ingang van 1 maart 2006 is het principe van ‘last in first out’ niet meer leidend. Het ‘afspiegelingsbeginsel’ is nu de nieuwe hoofdregel. Nu de gevolgen langzaam zichtbaar worden, volgen de eerste reacties van ontevreden werkgevers én werknemers.

Achtergrond
Vanaf maart jl. is het niet meer vanzelfsprekend dat bij ontslagen ten gevolge van reorganisaties en andere bedrijfseconomische redenen, degene met het kortste dienstverband per sé het eerste voor ontslag in aanmerking komt. Als werkgever dien je nu allereerst het afspiegelingsprincipe toe te passen. Dit betekent dat alle werknemers met vergelijkbare functies in vijf leeftijdscategorieën worden ingedeeld (van 15 tot 25 jaar, van 25 tot 35 jaar, van 35 tot 45 jaar, van 45 tot 55 jaar en van 55 jaar en ouder). Als tweede stap volgt pas het last in first out principe. Binnen elke leeftijdscategorie wordt namelijk vervolgens de werknemer met het kortste dienstverband het eerst voor ontslag voorgedragen.

Kritiek
Door het CWO is vastgesteld dat werkgevers nu vaker hun ontslagaanvraag intrekken als ze merken hoe het afspiegelingsbeginsel uitpakt. Vooral ervaren oudere werknemers worden nu namelijk meer dan vroeger getroffen. Dit zijn vaak juist de medewerkers die een werkgever niet kwijt wil. Deze oudere medewerkers vinden vaak moeilijk(er) een nieuwe baan. Zowel door werkgevers als door werknemers wordt de nieuwe regeling dan ook gezien als een onbegrijpelijke selectiemethode met ongewenste neveneffecten, aldus het CWI.

De kritiek van werkgevers wordt niet gedeeld door ondernemersorganisatie VNO-NCW. Zij verdedigen juist de nieuwe manier van werken. Het VNO-NCW erkent dat er nu relatief meer ouderen worden ontslagen. Maar, zo zeggen zij ook, dit is iets dat we zelf gewild hebben. Als er straks wat meer ouderen in de WW zitten, dan moeten we daar ook niet verbaasd over zijn.

Wat vindt u ervan? Heeft de nieuwe wijziging nou juist wel of niet het gewenste effect? En, wat is eigenlijk gewenst? Hoe kun je nou als werkgever toch de voor de organisatie meest waardevolle medewerkers behouden?