Leiderschap is: mensen kennen

15/08/2011 Leestijd: 4 minuten

Een klein beetje later dan beloofd, maar hier is ze dan: De nieuwe Opstarter over … leiderschap.

Leiderschap

Tja, leiderschap, daar weten we toch alles al van? Als leidinggevende doe je immers elke dag niet anders dan … leidinggeven! Altijd hetzelfde. Zou er dan niets veranderd zijn aan het leidinggeven sinds u en ik in een leidinggevende functie zijn aangenomen? Ik weet wel zeker van wel. Want we zijn van een wereld van het maken/produceren (een rationele) aan het overstappen naar een visionaire-maatschappij. En in die compleet nieuwe maatschappij gaat het om het verhaal dat wij leiders vertellen.

Dat verhaal moet primair “waar” zijn. Dus spelen emoties, gevoelens en waarden een veel grotere rol dan voorheen het geval was. Alles gaat draaien om de mensen die elke dag opnieuw de ‘job’ doen. Die dus veel belangrijker worden dan bijvoorbeeld de aandeelhouders, die tot op vandaag nog de spil lijken waar het om draait. Hun rol raakt grotendeels uitgespeeld. Niet in de laatste plaats vanwege de crisis die heerst, waarin hun rol een beduidende en vaak ook kwalijke was. Het verhaal dat u zult gaan vertellen moet een stimulerend verhaal zijn, zodat uw werknemers elkaar gaan stimuleren en 40 tot soms 60 uur per week voor u gaan – nee, graag willen – werken! Waarom? Omdat ze die baan willen, in uw onderneming willen zijn en daar samen willen werken als een team.

Teambuilding

Wat vind ik nou een aardig voorbeeld van zulke teambuilding, want daar hebben we het natuurlijk over. “Mijn vader houdt van muziek maken. Ooit begon hij met een trompet in een dweilorkestje, maar al een hele poos heeft hij zijn hart verpand aan de bariton-tuba. Van dweilorkest naar swingorkest en uiteindelijk naar blaasorkest is hier kort samengevat zijn muzikale carrière. Toen hij zich na zijn pensionering bij het lokale seniorenorkest aanmeldde, moest hij drie maanden proef draaien, alvorens hij werd aangenomen. Hij was zeker niet de beste muzikant, maar men had een andere kwaliteit ontdekt.

Zoals zoveel orkesten leed het seniorenorkest aan een bekende ziekte: Er werd gezwabberd als het ging over de repertoirekeuze, geruzied over wie de leiding had en wanneer er waar en hoe werd opgetreden. Mijn vader bleek niet alleen een aardige blazer, maar vooral een aardige leider die tegenstellingen kon zien en overbruggen én kon aangeven wat er moest gaan gebeuren om het orkest vitaal en aantrekkelijk te houden. Logisch dat hij al na ruim een jaar werd gevraagd om de leiding op zich te nemen. Hij ambieerde dat niet, maar wie moest het dan doen? Hij nam die taak op zich met de aankondiging dat hij minstens 5 zaken ging veranderen. Inmiddels zijn die allemaal gerealiseerd, heeft het orkest zijn 30-jarig bestaan gevierd, telt het 30 leden, mannen én vrouwen en treedt het meer dan 20 keer per jaar op, dus dat is buiten de vakanties elke 2 weken!! Hoe succesvol kun je zijn?

Een goede voorzitter

Op die vraag van mij reageerde mijn vader als volgt: “Iedereen klaagt wel eens, of is het niet eens met de afspraken die ik maak. Ik ken mijn jongens en meisjes en de lastige kunnen rekenen op een persoonlijk bezoekje van mij. Net als de anderen trouwens. Ik houd van iedereen de verjaardag bij, ga op ziekenbezoek, bel op, vraag hoe het gaat en als ik hoor morren, dan wil ik per sé weten wat er scheelt, wat ik over het hoofd zie en vooral wat we er samen aan kunnen doen, want we moeten er samen uitkomen. Daarmee verras ik ze altijd, want ik laat zien dat ik luister, kritiek waardeer en vooral dat ik niet bang ben voor de confrontatie.

Daarnaast toon ik ook altijd belangstelling voor het thuisfront. Iets heel kleins misschien, maar als ik een partner zie op bijvoorbeeld een uitvoering, dan ga ik er heen en geef ze een hand. Ik zie dan dat ze het heel prettig vinden om herkend te worden. Zo heb ik ook ingevoerd dat mensen die iets voor het orkest betekenen eindejaar een huldeblijk krijgen in de vorm van een roos of een amaryllus voor hun inzet. Weet je, ik ben nu ruim 10 jaar voorzitter en wil best iemand anders de kans geven … maar niks hoor, het orkest vindt dat ik maar moet blijven. (“We zijn eraan, als jij stopt.”)”

Conclusie

Wat maakt mijn vader tot de leider die hij is? Ik denk dat hij de perfecte droom heeft waar gemaakt, met persoonlijke interesse in iedereen en uitdagingen niet uit de weg gaand. Iedereen er zeer bij betrokken heeft, zodanig dat geen muzikant de repetities en uitvoeringen wil missen. Allen delen het succes van zijn senioren-blaasorkest en vele andere orkesten zijn daar buitengewoon jaloers op. Mijn vader heeft geen schrik gehad voor het aloude Chinese gezegde: Ik wens u veel personeel. Hij heeft er juist veel bij betrokken.

Ik wens u daarom ook een “pool vol enthousiast personeel in 2011”.

 

0 reactie(s) op “Leiderschap is: mensen kennen”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.