“LESS IS MORE, MORE, MORE…”, tot het je oren uitkomt. Maar het is wel waar!
Ik heb geen idee wie de uitvinder/bedenker van ‘less is more’ is geweest, hoogstwaarschijnlijk een Amerikaan, maar hij of zij heeft er wel een kleine revolutie in het marketing denken mee veroorzaakt. Je kunt geen leerboek openslaan, geen commerciële cursus volgen, geen seminar aanhoren, (in deze tijd) geen Nieuwjaarstoespraak schrijven … altijd is er plek voor …. jawel, less is more!
Zelfs op TV in een recent kookprogramma, hoorde ik een topchef vrolijk verkondigen dat hij zijn culinaire hoogstandjes kritisch onderwierp aan het beginsel van “less is more”. Waarmee hij bedoelde te zeggen dat hoe natuurlijker en puurder hij werkte, hoe lekkerder en smaakvoller zijn eten werd.
Less is more als leefregel
Less is more is eigenlijk een soort leefregel geworden, die je altijd kunt toepassen in je dagelijkse praktijk. Zelf heb ik er meermalen mee te maken gehad. Vaak met succes, soms met teveel succes en daardoor juist niet succesvol. Oppassen dus met leefregels. Een model.
Werkdruk op de HR-afdeling
Kort geleden werd ik er door medewerkers op aangesproken dat de werkdruk op de afdeling HR te hoog zou zijn geworden. Dit als gevolg van een overname. Er was aantoonbaar meer werk bijgekomen in vrijwel elke functie. Tijd dus voor gesprekken en bezinning. Nu is de cultuur in onze organisatie er een die je kunt typeren als uiterst pragmatisch en flexibel naar de klant. Met als gevolg dat wij die cultuur ook in eigen huis verwachten.
Een flexibele werkinvulling en het multi-disciplinair kunnen invullen van diverse takenpakketten horen daar gewoon bij. Met die insteek ging ik met mijn team aan de slag om te ontdekken waar extra ondersteuning gewenst was. En natuurlijk, zoveel vragen, zoveel smaken ook. Het ging van extra steun in de administratie tot en met juridische ondersteuning. Kortom, het moest een schaap met vijf poten worden en liever nog zes. Het was als vissen naar het winnende eindejaarslot in de berg loten die meedoen.
Werving
Uiteindelijk leek de poging toch te gaan lukken om een goed profiel op te stellen en werd de knoop doorgehakt. De werving kon beginnen. Of toch niet? Ik zag de aarzeling in de ogen van mijn gesprekspartners en vroeg: “Wat is er niet goed?” Had ik niet voldaan aan de wensen van mijn mensen? Het nieuwe profiel was toch overduidelijk? Waarom dan die weerstand ineens? Ik begreep er echt even niets van. We zouden gaan voor een nieuwe functionaris die hen zou gaan ontlasten en dan die aarzeling?
Niet veel later viel het kwartje toen de opmerking werd gemaakt dat men vreesde dat de nieuwe functionaris misschien teveel jus zou gaan weghalen van de diverse functies. En dat hij of zij te vaak en te veel in hun huidige verantwoordelijkheidsgebied zou gaan grazen. Dat was niet de bedoeling. Alles liever dan dat.
We hebben nog wat nagepraat, waarbij we uiteindelijk tot de conclusie kwamen dat er wellicht wat overhaast was gehandeld, dat iedereen extra werkdruk voelde, maar dat de andere kant van de medaille was dat het spannender werd gevonden om een juiste mix te vinden van de oude en nieuwe werkzaamheden in de bestaande organisatie, dan dat er een extra toevoeging nodig werd. Met minder mensen meer doen. Kunnen doen. Willen doen. Dat was de uitdaging die toen graag werd aangegaan. En nu zie ik om me heen een gemotiveerde crew die elke dag hard werkt, maar vooral blij doet wat op hun bordje belandt. En wat heel belangrijk is, ze doen het steeds beter omdat ze ook steeds ervarener worden in HOE ze het doen. Wat een les(s is more)!
Ik wens u ‘more or less’ een werkweek met de kracht van “less is more”.
Geef een reactie