Kwaliteit versus kwantiteit is een eeuwige discussie. Binnen recruitment wordt deze discussie nogal eens gevoerd ten aanzien van LinkedIn connecties. Is meer beter? Of is het belangrijk dat alle relaties gemiddeld kwalitatief goed zijn? Ik denk dat ik vandaag voor mijzelf een oplossing heb gevonden. Een formule waar ik mijn netwerkactiviteiten op LinkedIn op wil baseren. Hieronder in het kort mijn formule, met een korte introductie van de verschillende visies.
Veel is goed, meer is beter
De formule van “veel is goed, meer is beter” is redelijk simpel: LinkedIn is een CV databank, gratis. En hoe meer connecties je hebt, hoe meer CV’s je hebt om te doorzoeken. Hoe meer connecties je hebt, hoe vindbaarder je bent en hoe meer lijntjes je open hebt staan om mensen te leren kennen. Een LinkedIn connectie, bestaand of al wat ouder, is een leuke eerste stap als je bijvoorbeeld met iemand iets wil gaan drinken, je kunt dan refereren aan de online relatie.
Kwaliteit boven kwantiteit
De formule “kwaliteit boven kwantiteit” zal vrij duidelijk zijn. Een lager aantal contacten, waarbij de contacten van goede kwaliteit zijn. Je kunt dan in je LinkedIn profiel zoeken naar mensen die je echt vertrouwd, die je kunt bellen en die je zullen helpen als ze de kans hebben, want je kent ze goed. Er ontstaat overzicht in je LinkedIn profiel, waardoor je beter kunt zoeken, snel kunt zien wie je kent en wie kan helpen met een vraag, probleem, enzovoorts.
Voor en nadelen
Duidelijk is dat elke formule voor en nadelen heeft. De kwaliteitsformule kan minder CV’s doorzoeken. Dit zou je op kunnen lossen met enkele power connectors, mensen met 20.000+ connecties, waardoor je nog steeds veel profielen kunt vinden, maar daarmee haal je natuurlijk niet hetzelfde bereik.
En de kwaliteitsformule heeft voor een deel ‘lege’ connecties. Mensen die blind zijn toegevoegd, of jou blind hebben toegevoegd, die wellicht niet meer weten wie je bent en die dus, behalve het helpen vinden van CV’s, geen toegevoegde waarde meer hebben.
De tussenvorm
Het een sluit het ander niet uit. Dat idee begon me een tijdje terug te dagen. Want je kunt best een LinkedIn profiel hebben met 10.000 connecties, waarvan er 500 warm zijn en de andere 9.500 lauw of potentieel warm. Het glas is halfvol, zo je wilt. De situatie zo bekijken geeft je het voordeel van de zoekmogelijkheden en het nadeel van verlies van overzicht. De discussie gaat door, maar nu kunnen we kiezen: geven we de voorkeur aan overzicht of aan CV’s doorzoeken?
Mijn formule
Ik denk dat er toch echt een vereiste is, namelijk een minimale eis van relevantie. Na afgelopen netwerkdiner ben ik lid geworden van de sixdegreesfromDave groep op LinkedIn. In drie dagen had ik 450 LinkedIn connectie verzoeken in mijn inbox, omdat ik (blijkbaar) een betrouwbaar en open netwerker ben. Hoe gevleid ik ook ben door deze aandacht: wat doe ik met plusminus 400 Amerikanen als LinkedIn connecties? Ik werk niet in Amerika, de kans dat ik daar ga werken is minimaal en de kans dat ik Amerikanen wil werven is praktisch nihil. Met andere woorden: veel van deze connecties zijn niet relevant. Ga ik nu proberen ’the numbers game’ in LinkedIn te winnen? Nee, ik voeg die mensen toe die relevant kunnen zijn en archiveer braaf de rest. De ‘I don’t know this person’ optie is ook weer zo lullig. En ik ben tenslotte een betrouwbaar en open netwerker…
Geef een reactie