Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: Neemt u iemand aan die bij diens sollicitatie spontaan aangeeft in natuurgeesten te geloven? Welke kans maakt een hoogopgeleide die spontaan aangeeft net gescheiden te zijn en een kind te hebben? Welke reden geeft u op bij afwijzing? De werkelijke? Kreeg de automatiseerder met lang haar en aangevend dat hij aangesloten was bij een paranormale groep de echte reden te horen? Waarom kreeg de topjuriste niet gewoon te horen dat ze liever een allochtone man hadden? Hoe laag bleek opeens het glazen plafond voor de man die niet hetzelfde geloof had als de directeur-eigenaar! Zo kan ik nog wel meer voorbeelden noemen uit mijn praktijk.
Eerlijkheid
Eerlijk duurt het langst, maar in hoeveel organisaties geldt dat? Hoe hoog ze ethiek ook in het vaandel hebben staan dat fier op het gebouw wappert. En iets verzwijgen heeft geen zin meer, want men heeft het kunnen lezen op internet. Waarom zou iemand op Hyves of elders verzwijgen dat hij/zij in natuurgeesten gelooft, een leuke en innige vakantie had met een seksegenoot(o)t(e)? Waarom niet vermelden waar je je geenszins voor hoeft te schamen?
Wees respectvol
Laten we niet net doen alsof alles eerlijk en objectief gebeurt. En geef geen doorzichtige redenen op die nergens op slaan. Iemand afwijzen voor een baan of promotie mag, maar als je dan niet wilt toegeven dat je het om puur subjectieve, persoonlijke redenen doet, doe het dat respectvol naar degene die de moeite nam interesse te tonen in je organisatie, of zich daar op hoger niveau voor wil inzetten.
Wie de schoen past trekke hem aan uiteraard, maar hoe zijn uw ervaringen?
Geef een reactie