In gesprekken met mijn cliënten en HR professionals, valt het mij vaak op dat mensen zich niet beseffen dat we allemaal kijken door een gekleurde bril.
Het is nu eenmaal zo dat onze ervaring wordt ‘gekleurd’ door wie we zelf zijn, door onze eigen waarden en overtuigingen. Toch gaan we er in de regel vanuit dat anderen mensen net zo zijn als wij, hetzelfde waarnemen en dit ook op dezelfde wijze interpreteren.
Met dit uitgangspunt benaderen wij anderen, en vragen onszelf vervolgens af hoe het toch komt dat onze aanpak niet werkt, onze goede bedoelingen niet worden begrepen en wij niet van de ander gedaan krijgen wat we graag willen. Dat lijkt een open deur, maar toch is het een valkuil waar we makkelijk instappen. Denk maar aan een buitenlandse toerist die u in een onbekende taal de weg vraagt. In dergelijke situaties krijgen veel mensen de neiging harder te gaan praten om te worden verstaan. Het is echter niet het volume, maar de inhoud die niet overkomt. Je spreekt de andere taal niet.
Met onze drijfveren werkt het al net zo. Op het moment dat we niet worden verstaan door mensen met andere drijfveren dan wijzelf hebben we de neiging om juist vanuit onze eigen drijfveren de volume knop verder open te zetten en proberen we de ander te overtuigen vanuit onze eigen waarden, of doen we nog harder ons best op de manier die ons meestal succes brengt. Meer van hetzelfde dus. En tot onze grootste frustratie vaak zonder – of zelfs met averechts – resultaat. Ook hier gaat het niet om het volume, maar om de inhoud, de manier waarop we de ander zien en benaderen.
Ik daag iedereen uit om af en toe zijn of haar eigen bril af te zetten. Even de tijd nemen om stil te staan bij de manier waarop je luistert en kijkt naar anderen.
De Kunst is om eerst te leren wie we zelf zijn, dan wie de ander is, en hoe we de ander kunnen benaderen op een manier die hij of zij verstaat en accepteert.
Succes !
Geef een reactie