Goedemorgen,
(QUOTE UIT EEN STRIP: Zegt een personage: Ik krijg mijn huis maar niet gezellig. Ik denk dat het komt omdat ik zo vaak weg ben. En ik ben zo vaak weg om dat mijn huis niet gezellig is.)
Ik houd van dat soort heerlijke warrigheden, maar soms kunnen ze heel ingewikkeld zijn en dan duurt het even voor je ze door hebt. Als je ze doorkrijgt tenminste. Zoals mij een keer overkwam, toen ik een aantal kandidaten moest screenen voor een bepaalde functie. Na de eerste gesprekken proefde ik een lichte voorkeur voor een jonge man, die mij meteen al enigszins wist te imponeren vanwege zijn professionele opstelling. Tegelijk voelde ik ook aarzeling.
Hij was mij voorgesteld als afkomstig uit het middenkader, goed opgeleid en dus in staat om mee te gaan bewegen met de organisatie in tijden van groei. Een neusje van de zalm, niet bang verantwoordelijkheden te krijgen en te dragen, waar menig eindverantwoordelijk manager nog wel eens de billen voor zou samen knijpen. Met dat allemaal in het achterhoofd was het eerste gesprek voorbij gegaan, had ik de bevestiging gekregen dat er hoogstwaarschijnlijk een geschikte kandidaat aan tafel zat, maar vond ik zijn reacties op mijn vragen een tikkel te lauw klinken. Politiek correct zou je ook kunnen zeggen. Tijd dus voor een flinke opdoffer, een uitdaging.
Ons tweede gesprek ging ook zo. “Ik vind je opstelling en je verhaal eigenlijk niet bijzonder. Ik val zowat in slaap bij wat ik hoor. Het is allemaal zo netjes, zo braaf, zo bekend. Wat is je drijfveer, je passie? Waar is de professional die weet wat hij wil? Het lijkt wel of je bang bent dat je antwoorden niet in mijn straatje passen. Ik zie weinig zelfvertrouwen bij je en dat is een zwaktebod vind ik.”
Natuurlijk is zo’n harde aanpak een schok voor de kandidaat in spé, maar deze tijd vraagt nu eenmaal niet om halfzachte oplossingen. En gelukkig werd ons gesprek nadien een stuk interessanter. Zeker voor mij. Nadat de deur opnieuw open was gezet, bleek er een jonge professional voor mij te zitten, die graag wilde leren. Die open stond voor nieuwe ontwikkelingen, meegenomen wilde worden in het vak managen zonder meteen ook al de eindverantwoordelijkheid op te eisen. En die zich ook kwetsbaar toonde en op een gegeven moment zelfs schrok van zijn eigen openheid.
Na afloop dankte ik hem voor zijn openheid en vertrouwen en gaf aan dat wij een band met elkaar hadden geschapen, terwijl hij aangaf dolgraag ons team te komen versterken.
De volgende dag moest de beslissing worden genomen met wie we in zee zouden gaan en met wie we een arbeidsvoorwaardelijk gesprek zouden voeren. Mijn keuze was overduidelijk en gelukkig bleek de keuze unaniem. Omdat mijn vakantie op het punt stond te beginnen, vroeg ik aan de eindverantwoordelijk manager het arbeidsvoorwaardelijk gesprek zelfstandig af te handelen en de afgevallen kandidaten te informeren over onze keuze.
Na mijn vakantie vroeg ik de manager die het traject had afgewerkt hoe het was gegaan? Niet, zei hij. Niet, vroeg ik? Nee, niet, zei hij weer en vroeg toen wat ik in vredesnaam allemaal had besproken omdat de droomkandidaat negatief en bits had gereageerd. Ik vertelde mijn versie van de twee gesprekken en hoe ik kandidaat A had gepushed om uit zijn schulp te komen en meer van zichzelf te laten zien en horen, waardoor ik enthousiast was geworden. Nou, zei mijn collega, hij heeft zich teruggetrokken omdat hij nooit bij dit bedrijf zou kunnen werken. Wij zouden hem veel te veel en te dicht op de huid zitten. Hij wilde ruimte hebben en volledig zelfstandig kunnen werken en geen verantwoording afleggen aan een manager. Met grote ogen keek ik hem aan. Hoe raadselachtig kon iets zijn? A zoekt een baan, A krijgt een goed voorstel en zegt ja, A neemt de baan toch niet. Zoals gezegd, ik houd van verwarring – zie de quote hierboven – maar als verwarring ruis wordt, dan wil ik ook graag weten wat die ruis veroorzaakt. Ik ben er niet achter gekomen, maar vreemd blijft het om een vraag, die leidt naar een oplossing terug te zien keren naar een tegengestelde wens.
Ik wens u daarom geen raadselachtige werkweek, wel een gezellige!
Geef een reactie