Zo fout als de titel is, zo goed weet een ieder wat er mee wordt bedoeld. Opgebrand. Een burn-out hebben. Niemand kijkt er meer van op. Elke groep heeft er op z’n minst eentje. En als degene aanwezig is, vertelt deze oppervlakkige Burn-out volgeling er maar al te graag over. En zo vorm je ongevraagd een onderdeel van het herstel en/of aandachtsproces.
Het hebben van een werkelijke burn-out is uitermate ernstig. Een burn-out is het stadium van overspannen zijn voorbij. Het gevolg is volledige uitval op het werk en in de privésfeer meer uitdagingen dan zekerheden hebben. Het hele leven staat op z’n kop! En toch, die mensen die een burn-out hebben opgelopen zijn in de fase voordat zij klachten ontwikkelden meer dan waardevol voor je organisatie. Dat zijn vaak de types die je koestert en tot voorbeeld stelt. Het zijn namelijk de mensen die het vuur zien en voelen in het werk. Het zijn de collega’s die gemotiveerd zijn, verantwoordelijkheid nemen, het stapje harder zetten, promotie maken en daardoor zich nog meer betrokken voelen. En daar gaan we het voorstadium van de burn-out in.
Het is een kwestie van balans zoeken en vinden. Vergelijk het maar eens met een liefdesrelatie. In het begin vonkt het er op los. Zelfs op de plekken en tijdstippen waar het niet kan (maar evengoed gebeurt). Na deze fase wordt de aantrekkingskracht gelijkmatiger, maar het vuur brandt wel degelijk en knettert er soms goed op los. Vervolgens komt de fase hoe het vuur brandend te houden. Hierbij moet voorkomen worden dat het vuur eenzijdig opbrandt met een mogelijke scheiding tot gevolg. Onderken daarom in een vroegtijdig stadium de eerste kenmerken van opbranden bij je medewerker. Maak dit bespreekbaar en soms zul je degene tegen zichzelf in bescherming moeten nemen. Dat klinkt tegenstrijdig, maar dat is de keuze tussen de korte en lange termijn plezier van elkaar hebben.
Is de burn-out een modeverschijnsel? Het echte klachtenpatroon uiteraard niet. Het toegepaste gebruik en de benoeming ervan des te meer. Want, wie heeft er tegenwoordig nog RSI? Niemand toch meer! RSI is zo jaren 2000. De modegevoelige RSI patiënten zijn inmiddels overgestapt op een zelfbenoemde burn-out. Alhoewel, de burn-out lijkt ook al weer de houdbaarheidsdatum te naderen. Wat zal het volgende populaire thema bij de bedrijfsarts worden?
Geef een reactie