Waarom laten we ons land leiden door een groep mensen die regelmatig wisselt – en laten we onze organisaties soms tot 20 jaar onder dezelfde leiding? Natuurlijk, een land is een democratie en een organisatie is vaak eigendom van een (groep) aandeelhouder(s) en dus wordt slechts een deel van de processen gedemocratiseerd. Maar toch vind ik het food for thought hoe organisatie-bestuur zo kunnen benaderen. Laat ik bij wijze van gedachtenoefening een lijntje trekken naar het bestuur van een vereniging.
Eén jaar bestuur: hard werken
Een jaar bestuur staat goed op je CV, daar zijn we het over eens. Pas nu ik daar zelf enige ervaring mee heb, begrijp ik waarom. Een jaar bestuur is een stoomcursus snel handelen, prioriteiten stellen, plannen maken en doorwerken. Het allerbelangrijkste hierbij is dat je maar één jaar hebt. Binnen dat jaar wil je iets bereiken en om dat te bereiken moet je doorzetten. Na dat jaar krijg je geen herkansing en je wordt alleen op dat jaar afgerekend.
Nu werken besturen van organisaties ook zo: met een lijst doelen voor binnen een jaar, met een vijfjarenplan. En de functionarissen zullen ongetwijfeld proberen deze doelen te behalen in het jaar dat daarvoor gesteld is. Maar wat de organisatie hier niet kan imiteren is het stoomcursus idee en het ‘steeds een nieuwe omgeving’ aspect dat ook nieuwe energie geeft én ervaring meebrengt vanuit verschillende andere organisaties.
Vragen, vragen..
UIteindelijk blijven we met heel veel vragen zitten. Wat biedt ons garanties dat iemand met nieuwe ideeën blijft komen? En hoe wegen nieuwe ideeën op tegen de organisatie-specifieke ervaring die iemand kan hebben na enkele jaren in dezelfde (hoge) functie? Hoe zwaar weegt de behoefte van een functionaris om ‘iets structureels op te bouwen’ tegenover de energieboost van ‘steeds een nieuwe omgeving’? Wat zijn de criteria waarop we dit willen beoordelen? Mate van flexibiliteit van de organisatie? Gedrevenheid van de topfunctionaris? Dat zijn dingen die we eens uit zouden moeten zoeken.
Geef een reactie