“De bokkensprongen van de koebeesten …”
U heeft ze vast gezien op TV, die gewoonlijk goeiig voor zich uit blikkende, kalm herkauwende melkmakers in rood en zwartbont die door de biologische boer voor het eerst dit voorjaar werden losgelaten op het fris verse weidegroen … Alsof ze op een trampoline terecht waren gekomen! Sommigen blikten daarbij zo guitig in de TV camera dat in elk geval bij mij meteen energiestromen op gang kwamen en ik zin kreeg om iedereen om me heen, op het werk, thuis, op straat, aan te raken en op te porren met te zeggen: “Kom op mens, lach, spring, hol, voel je even een vrij koebeest. Het is lente. Doe gewoon eens gek!”
Wat er gebeurde
De mensen om me heen flink opporren heb ik eens gedaan in een tamelijk stressvolle April maand, toen ik betrokken was bij een projekt dat was uitgegaan van de provincie. Ik zat in een werkgroepje samen met vertegenwoordigers van het bedrijfsleven. De meeste werkgevers en wij hielden ons bezig met een onderwerp dat we niet in de korte tijd die we hadden gekregen konden afronden. Daarom werd afgesproken dat enkele dagen later te doen. Aan mij was gevraagd om een presentatie voor te bereiden. Echter op het cruciale moment kreeg ik problemen met mijn laptop waarop ik alles had opgeslagen dat ik nodig had.
Op een holletje naar de afdeling IT voor hulp. “Jongens, kunnen jullie me nu helpen? Alles zit vast, ik kan nergens meer bij! Ben bang dat ik alles kwijt raak! Alle hoogst noodzakelijke bestanden en ook mijn presentatie!” Nou, zij zouden het proberen. Natuurlijk was ik er niet gerust op en daarom liep ik die ochtend de deur van hun afdeling zowat plat. Normaal houd ik er al van om medewerkers scherp te houden door plaagstootjes aan ze uit te delen, maar deze ochtend maakte ik het wellicht wel wat erg bont met prikkelende opmerkingen over de winterslaap die wat mij betrof wel erg lang leek te duren. Het was immers al April. En of ze er niet wat harder aan konden trekken. Word wakker …
Ondanks al mijn teasers lukte het de afdeling niet mijn laptop aan de gang te krijgen en moest ik noodgedwongen een veel minder spektakelplan zien te presenteren op een andere laptop.
In winterslaap
Ik denk dat het 5 minuten voor de aanvang van de bijeenkomst was, dat een IT medewerker breed grijnzend en trots kwam melden dat hij mijn gerepareerde laptop kwam afgeven. “Helemaal Michiel-proof gemaakt!”. Ik dacht daar verder helemaal niet over na, maar griste mijn laptop uit zijn handen en verdween in de vergaderzaal. Ik zette hem op de vergadertafel aan zodat iedereen op het scherm kon meekijken. Toen de discussie begon klonk er ineens een luid en duidelijk snurkgeluid en verscheen de tekst “in winterslaap” wiegend op het schermbeeld. Iedereen schoot in de lach, terwijl ik met schaamrood op de kaken uitleg gaf over mijn gestreste pogingen de afdeling IT sneller te laten werken.
Tja, niet alleen een kat in het nauw doet soms rare sprongen. De afdeling IT had mij met een grappige terugsprong laten weten dat wie de bal kaatst hem terug mag verwachten. Een waarheid als een koe … toch?
Ik wens u een lente blije, stressvrije werkweek.
Geef een reactie