Sjefke Vaeren, de bevrijder van de Arbeidsmarkt

18/01/2018 Leestijd: 3 minuten

‘Sjefke Vaeren’ strijdt voor de vrijheid, voor de carnaval! Zeker als je uit Brabant of Limburg komt, is er geen ontkomen meer aan. ‘Sjefke Vaeren’ verzamelde op zijn gemak binnen anderhalve dag 40.000 handtekeningen om een burgerinitiatief te starten. Zijn inzet: “vrij met carnaval!, Het feest der feesten!”

2 Vrije dagen zijn dus de inzet van Sjefke. Weergaloos neergezet door oud-PSV voetballer, nu muzikant, Bjorn dan der Doelen, met ondersteuning uiteraard van de Brabantse bierbrouwer Bavaria. Als Brabander spreekt het idee mij uiteraard wel aan, maar kennelijk begrijpt niet iedereen in de BV Nederland, dat dit vooral een ludieke actie is. De reacties op sociale media logen er niet om: “Achterlijk gedoe”, “Wie gaat dat betalen”, “Je kunt toch niet zomaar 2 dagen de zaak sluiten?”. Een kleine bloemlezing uit mijn tijdlijn op Facebook nadat ik het prachtige filmpje deelde met mijn vrienden:

Natuurlijk weet ik dat het burgerinitiatief van Sjefke kansloos is. Dat weet hij zelf ook wel. In Nederland bepaalt niet de overheid wat wel of geen feestdag is, dat bepalen de sociale partners. Vaak historisch gegroeid en stevig verankerd in cao’s en arbeidsvoorwaardenreglementen. Maar de vraag die bij mij bleef hangen was toch: “hoe zo, wie betaalt dat?” Is die vraag echt relevant? Wat mij betreft niet, maar het zette mij (wederom!) aan het denken. Hoe komt het toch dat wij zo star zijn, als het gaat om arbeidsvoorwaarden en arbeidsverhoudingen. Waarom wordt elke vraag of discussie over de arbeidsmarkt platgeslagen met de vraag: “wie gaat dat betalen?”

Vanuit macro-economisch perspectief is het erkennen van carnaval als “feest” en daarmee het toekennen van extra vrije dagen alleen maar toe te juichen. Je moet er wel iets voor inleveren qua salaris, maar dat doe je bij een extra vrije dag altijd. In Nederland werken 8,5 miljoen mensen meer dan 35 uur per week. Als ze allemaal 2 dagen extra vrij zijn, levert dat 17 miljoen vacante werkdagen op. En bij een gemiddeld aantal werkdagen van 235 per jaar betekent dat 72.340 voltijdbanen. Meer dan 10% van de werkloosheid in één klap opgelost!

“OK”, hoor ik u zeggen, “maar in sommige sectoren is nu juist personeelstekort, hoe ga je dat dan regelen?”.
Mijn antwoord: als het gaat om arbeidsmarktbeleid moeten we nu eindelijk eens verder vooruit durven kijken dan de volgende carnavalsvakantie. Die 2 dagen extra vrije dagen tijdens carnaval, leveren macro-economisch gezien in het echt natuurlijk iets minder banen op dan de genoemde 72.340. Maar ze kunnen wel de start zijn van een fundamentele herschikking van de (huidige) arbeidsmarkt. En dat is heel hard nodig. Waarom?

  • Omdat er (zonder die 2 extra vrije dagen tijdens carnaval) bijna 700.000 mensen werkloos zijn;
  • Omdat de inkomens- en sociale verschillen tussen werkenden en niet-werkenden alleen maar groter worden;
  • Omdat het realiseren en invullen van banen in het kader de Participatiewet niet of nauwelijks tot stand komt;
  • Omdat de norm voor werk nog altijd 40 uur per week (en het liefst onbetaald nog meer) is;
  • Omdat werk alleen niet zaligmakend is;
  • Omdat jongeren meer zoeken naar zingeving, dan een hoog salaris;
  • Omdat we elke jaar duizenden landbouwmedewerkers, technici, koks, bouwvakkers en vrachtwagenchauffeurs uit het buitenland halen;
  • Omdat automatisering en robotisering onze samenleving structureel laat veranderen.

En maak u geen zorgen: die hardwerkende Brabanders en Limburgers regelen wel dat ze vrij zijn (inclusief Aswoensdag). En de wereld draait gewoon door. Maar als de actie van ‘Sjefke Vaeren’ leidt tot de start van een echte hervorming van de arbeidsmarkt, zal hij de geschiedenis ingaan als iemand die echt iets heeft toegevoegd aan Nederland en niet alleen de ‘Gouden Loekie’ krijgt.

0 reactie(s) op “Sjefke Vaeren, de bevrijder van de Arbeidsmarkt”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.