Op deze weblog nemen de bezoeken op de zoekopdracht “stress”, en daaraan gerelateerde zoektermen toe. Onderzoek constateert eveneens een toename van stressgevoelens op het werk. Op zich is dit niet zo vreemd. Wanneer sprake is van een arbeidsmarkt waarin werknemers niet zeker zijn van behoud van hun werkgelegenheid, neemt het ervaren van werkstress snel toe. Mensen gaan “op hun tenen lopen” uit angst zelf ontslagen te worden. Voor werkgevers is dit een zorgelijke ontwikkeling; niet alleen vanwege het verhoogd risico op ziekteverzuim.
Werkstress heeft vele risico’s voor zowel werknemers als werkgevers in zich. Daarom is dit een niet te onderschatten verschijnsel.
Waar de risisco’s echt liggen
Voor werknemers is niet in de eerste plaats overspannenheid het risico. Veel meer liggen de risico’s in verminderd concentratievermogen, in verminderde algehele conditie, of (ernstige) vormen van apathie. Deze verschijnselen leiden niet alleen tot een lagere kwaliteit van functioneren op het werk, maar ook in privé. Te veel bezig zijn met de zorgen over behoud van werk, en de dreiging van werkloosheid en daardoor terugval van inkomen, kan zelfs leiden tot depressies. Vaak is dit een proces dat ongemerkt binnen sluipt in de mens en pas herkend en onderkend wordt als het “te laat” is.
Voor de werkgever is werkstress een risico in de vorm van lagere kwaliteit van prestaties, toename van fouten in het werk, en in het ernstigste geval de oorzaak van (bedrijfs)ongevallen. Ook de arbeidsrelaties kunnen door werkstress onnodig verstoord raken, en soms zelfs blijvend beschadigd.
Niet alle gevoelens van stress zijn door de werkgever te voorkomen, maar wel gevoelens van werkstress.
Hoe?
Duidelijkheid bieden! Zowel positieve als negatieve duidelijkheid geven relatieve rust. Positief door de werknemer te laten weten dat het goed gaat met de organisatie, wanneer dat de realiteit is. Dat de economische crisis geen vat op de organisatie heeft, wanneer dit ook werkelijk zo is. Negatieve duidelijkheid wordt bereikt door te delen met de werknemers dat het niet eenvoudig is, of zelfs erg moeilijk, om voldoende werk te genereren. En wanneer de toekomst onzeker is dit te delen met de werknemers. Laat hen weten dat, welke functie je ook bekleed, de toekomst onzeker is. Niets is zo fnuikend voor een werknemer als denken dat hij de enige is die onzekerheid van werkgelegenheid heeft.
Door deze vorm van duidelijkheid kan worden voorkomen dat de werknemer uiteindelijk in een gevoel terecht komt dat het aan hem/haar ligt dat hij/zij werkloos is geraakt. Door deze vorm duidelijkheid wordt ruimte gecreëerd bij de werknemer voor zelfonderzoek en plannen naar hoe de weg te openen naar nieuwe werkgelegenheid. Is het niet nu, dan in ieder geval wanneer de arbeidsmarkt weer aantrekt.
Wat kunnen we zelf doen?
De werknemer kan zelf ook veel doen aan het voorkomen van werkstress. Door te zorgen dat hij/zij goed geïnformeerd is over de branche waarin hij/zij werkt; wat zijn de arbeidsperspectieven daarbinnen. En in geval van een zorgelijke ontwikkeling, de eigen positie onder ogen durven zien. Durven stilstaan bij de eventuele gevolgen van ontslag en daar preventieve maatregelen tegen durven nemen. Bijvoorbeeld extra financiële reserves aanleggen. Maar ook naar de mogelijkheden van investeren in de eigen loopbaan durven kijken. Wat zijn de perspectieven op korte en lange termijn in de huidige beroepsrichting? Is het zinvol opleiding of scholing te volgen in een andere richting? In welke beroepsrichting liggen op lange termijn de beste loopbaan mogelijkheden voor mij?
Geen eenvoudige vragen, maar wel erg zinvol. Al was het alleen al omdat degene die actief met deze zaken bezig is in termen van toekomst gericht denken uiteindelijk minder sterssgevoelens zal ontwikkelen.
Geef een reactie