En opeens moest ik fysiek een bankgebouw bezoeken. Na het oprichten van een nieuwe onderneming was een rekening via internet snel geregeld, maar ik moest mij met een identiteitsbewijs melden op het kantoor om de rekening echt te openen.
De dame van de bank
De dame achter de balie was vriendelijk en correct. Keurig in het pak, mooie huisstijl, koffie uit de automaat, dat dan weer wel. Hoewel ik voor de rekening natuurlijk moet betalen, zag ik in haar echter geen graaiende geldwolf. En dat is wat de media mij in de afgelopen maanden wel wilde doen geloven. ‘Exorbitante zelfverrijking’, ‘graaiers’, ‘gewetenloze bandieten’ zijn termen die een simpele zoekactie op internet oplevert.
De bankjuffrouw blijkt echter gewoon in loondienst en verdient een modaal salaris. En ja, de Cao van deze bank kent een bonusregeling. Of beter gezegd; een regeling voor prestatiebeloning. Keurig overeengekomen met vakbonden en met medewerking van de Ondernemingsraad. De regeling gaat uit van een vast basissalaris maar men kan iets extra’s verdienen als het met het hele bedrijf goed gaat (collectieve prestatiebeloning). Daarnaast is een deel bij te verdienen als je in staat bent geweest om vooraf geformuleerde doelstellingen te realiseren (individuele prestatiebeloning).
Bonussen
Daar waar de bonus van de grote baas wordt uitgedrukt in percentage van zijn jaarsalaris, ligt dat voor de mensen op de werkvloer fundamenteel anders. Een topbestuurder kon, naast zijn vaste jaarinkomen van soms enkele tonnen, nog 2 keer dat bedrag als bonus vangen. De criteria waaraan voldaan moest worden waren zelden SMART geformuleerd en de bestuurder hoefde alleen de raad van Commissarissen te overtuigen. De aandeelhoudersvergadering was maar een formaliteit en er werd alleen maar de spreekwoordelijke mosterd na de maaltijd geserveerd. In het geval van ‘gewone’ werknemers was de hoogte van het maximale deel van de prestatiebeloning echter zo’n 15%.
Regelingen voor prestatiebeloning
Als je de regelingen voor prestatiebeloning in Nederland nader bestudeert, zie je dat een regeling, zoals die voor bankpersoneel geldt, inhoudelijk niet veel afwijkt van de regelingen die bij heel veel andere bedrijven worden gehanteerd. Zeker in de industrie en de zakelijke dienstverlening bestaan honderden vergelijkbare regelingen al dan niet overeengekomen met vakbonden of ondernemingsraad. Allemaal met dezelfde kenmerken: uitruil van een deel vast, voor een (mogelijk) iets hoger te bereiken variabel deel en, niet onbelangrijk, de noodzaak van een goed beoordelingssysteem.
Het grote voordeel van zo’n systeem is dat het personeel kan en mag meeprofiteren als het met het bedrijf goed gaat. Daarnaast kan een leidinggevende werknemers die een extra stapje zetten of anderszins een positieve bijdrage aan het werkklimaat leveren ook iets extra’s geven. Iedereen blij!
De code Tabaksblat ten spijt heeft de top van de Nederlandse bankenwereld bewezen dat ze niet in staat bleek enig zelfreinigend vermogen op te brengen. Alleen nadat de overheid met financiële steun grote concerns wist overeind te houden, zijn de beloningen van topbestuurders enigszins aangepast. Ze komen echter nog niet in de buurt van de Balkenende – norm.
Tot slot
En de bankjuffrouw? Vakbonden en de ondernemingsraad hebben de regeling maar helemaal afgeschaft. Ze waren het zat om continue als geldwolf te worden bejegend. Snapt u het nog?
Geef een reactie