Goedemorgen,
Laten we het begrip ‘voornemens’ nog eens onder de loep nemen. Gewoonlijk betreft het kwesties die beginnen met zinnetjes als: “Ik ga …, ik begin …, ik wil …, ik zal …” Doelstellend, voor zowel de wijze waarop, alsmede voor de duur van ons voornemen. Vaak wordt echter overgeslagen goed te kijken naar meetbaarheid en haalbaarheid van ons doel. En wat absoluut bepalend is voor een goed eindresultaat is de vraag “hoe gedegen ons vertrouwen is in het succesvol slagen van ons voornemen”.
Twee voorbeelden waarin de rol van vertrouwen cruciaal staat
U kent natuurlijk het schaatsincident met Sven Kramer en zijn coach Kempkes en de verkeerde baankeuze. Sven vertrouwde zijn coach blindelings en daardoor ging het fout met het goud en volgde zelfs diskwalificatie. Sven was toch te weinig kritisch geweest. Het andere voorbeeld is u ook bekend, want het wordt op vele cursussen en seminars gedemonstreerd. De trainer die je vraagt hem te vertrouwen als hij zegt dat je je achterover moet laten vallen. Hij zal je opvangen zodat er niets pijnlijks kan gebeuren. Ik heb het zo vaak gezien en nog nooit heb ik het zien werken zoals gevraagd werd. Iedereen nam zich voor de trainer te vertrouwen en toch zette men in een reflex die stap naar achteren om maar niet te hoeven vallen. Geen blind vertrouwen in de goede afloop. Wel zeggen, maar niet doen. De vraag is natuurlijk: hoe goed van vertrouwen je kunt zijn?
Ik herinner mij een slepend conflict tussen twee vestigingsleiders, dat tot bijna over de rand werd uitgevochten. Heel irritant, net niet dramatisch. Wij, van P&O, werden bij de directie geroepen om een plan van aanpak te bedenken dat zou werken. Maar hoe we ook dachten, niets leek goed genoeg. Ten einde raad besloten we om beide heren aan tafel te zetten en open en eerlijk de kwestie voor te leggen en samen een oplossing te vinden. Eitje!
Constructief werd meegewerkt aan een allesomvattende aanpak en oplossing van het conflict en enthousiast meldden we dat ook aan de directie. Koude douche!
“Waarom zouden zij jullie en vooral elkaar nu wel vertrouwen? Zijn het alleen mooie woorden? Denken jullie werkelijk dat hun gedrag verandert? Dat zij hun ramkoers laten varen?”
“Jawel, want ze hebben ons beloofd samen te gaan werken, dat leek ons een oprecht voornemen, al zal het nog wel eens fout gaan …”
Met “Ik denk dat jullie te naïef zijn”, werden we terug gestuurd naar onze bureaus. En dat bleek ook zo te zijn. Ons blind vertrouwen bleek lichtgelovigheid. Een harde les. Zeggen vertrouwen te hebben en toch niet doen doet elk goed voornemen niet eenmaal, maar wel driemaal de das om. Ook vertrouwen in een voornemen moet je dus keer op keer opnieuw testen op zijn waarde.
Ik wens u een “kritisch bekeken” week.
Geef een reactie