Vreemde kandidaten

Goedemorgen,

OVER TIG WIJZEN VAN JEZELF IN DE VOETEN SCHIETEN …. OEPS EN DUS FOUTJE BEDANKT. DE VOLGENDE GRAAG!

Met enige regelmaat ontvang ik bedrijfsbrochures, waarin ook anekdotes zijn opgenomen over mensen die contact met het betreffende bedrijf zoeken. Vaak betreft het kromschrijverij of krompraterij, die ik altijd met een glimlach of grijns consumeer. Denkend over deze Opstarter herinnerde ik mij enkele voorvallen bij sollicitaties die goed onder datzelfde hoofdstuk passen en die u vast niet helemaal onbekend zullen voorkomen. Ik noem ze daarom maar gedeeld leedvermaak.

Voor een job op customer service hadden we twee kandidaten geselecteerd en ingepland voor een gesprek. De eerste die kwam, vertelde dat ze was afgestudeerd als schoonheidsspecialiste en dat omgaan met klanten voor haar geen enkel probleem was. Hoe dat moest was haar in de opleiding dubbel en dwars ingeprent. Toen ik haar vervolgens vroeg wat haar bijdrage in het team zou worden, antwoordde ze: “Ik ga natuurlijk iedereen een persoonlijk advies geven over hoe ze hun huid het beste kunnen behandelen. En in de pauzes kan ik mijn producten verkopen aan belangstellenden, want … ” Ik was weg voor ze helemaal leegliep.

Een hele mooie misser was die van een kandidaat voor de functie van groepsleider. We hadden een trits interne kandidaten gehad, maar wilden ook enkele externen horen. Via een eigen medewerker werd een kennis aanbevolen. Op onze vraag om iets over zichzelf te vertellen dat niet met de mogelijke functie te maken had, kwam aan het licht dat de man een fervent beoefenaar van free fighting was. Naast de training deed hij elke twee maanden mee aan wedstrijden en daarna had hij een herstelperiode van 1 tot 2 weken nodig, afhankelijk van de opgelopen kwetsuren. Dan meldde hij zich natuurlijk ziek… U begrijpt dat ik meteen buiten westen was van deze knock out.

Meesterlijk was de volgende shoot out aan onze burelen. We zochten een ras-vertegenwoordiger en we kregen er een die op alle gevraagde punten scoorde. Bovendien bleek hij direct beschikbaar. Dat laatste bleek een lastige, want een echte reden daarvoor gaf hij niet en dus bleef ik peuteren en aandringen om de “waarheid ” boven water te krijgen. Uiteindelijk vertelde hij dat zijn scheiding en vooral zijn nieuwe vriendin mogelijk van invloed waren geweest op zijn ontslag bij zijn laatste werkgever. Dit naadje van de kous wilden wij natuurlijk graag verder uittrekken en zo kwam heel langzaam als bij een goede stripact de blote waarheid te voorschijn. Zijn vriendin was een meesteres en hij moest al haar “bevelen” direct opvolgen. Dus als zij belde dat hij naar huis moest komen voor hun spelletje, dan deed hij dat. Daar was zijn werkgever achter gekomen en dat was de reden voor zijn ontslag … En aangezien ik niet weg ben van zweepjes, was ik ook weg van deze seks slaaf.

Met Red Bull als super-redder redde hij het ook niet. We hadden snel een full time kracht nodig op de administratie en die kwam. Maar toen we hem vroegen of hij nog nevenwerkzaamheden had, kregen we dolenthousiast verhaal te horen over zijn succesvolle job als uitbater van een uitgaansgelegenheid. Overdag bestierde zijn partner die en ’s avonds was het zijn beurt. Het bleek een goedlopende tent die vanaf Donderdag tot en met Zondag altijd open was tot in de ochtenduren. Hoe houd je dat vol naast je reguliere werk, vroegen wij? Kun je wel wakker blijven dan? “Geen enkel probleem, ik drink een treetje Red Bull per avond en daarmee blijf ik wakker en alert. En op kantoor doe ik dat ook… Ook deze scherpschutter verdronk voor onze ogen in zijn eigen plasje “stierenbloed” .

Tenslotte deze nog.

Wij zochten een projectmedewerker voor 2 jaar. Er meldde zich iemand die ons wel leek en we besloten de man een overeenkomst aan te bieden, want hij was ook snel beschikbaar. Aangezien het project twee dagen later al van start zou gaan, wilde ik hem bellen en uitnodigen om alles rond te maken, maar kreeg nergens een reactie. Niet via de telefoon, niet via de mail. Dan maar zelf de arbeidsovereenkomst bij hem in de bus doen. Ik zocht zijn adres en ging op pad. Even later eindigde mijn tocht in een hengelsportwinkel. Met de papieren bij me liep ik naar een kassamedewerkster en vroeg of zij bekend was met de naam van onze nieuwe man. “Ja zeker, dat is mijn collega. Maar die is nu aan het bellen met een leverancier. Ik zal hem even gaan waarschuwen”. “Werkt hij hier, vroeg ik.”

“Absoluut, bevestigde de jongedame, hij is hier assistent bedrijfsleider. En hij gaat de zaak overnemen. Daarvoor is hij met allerlei partijen in gesprek”.

Ik draaide me om en liep naar buiten. “U wilde hem toch spreken, riep ze me na?” “Niet meer, antwoordde ik, zegt u maar dat aan zijn vishaakje voor X (ons bedrijf) geen goed aas zat”.

Ik wens u een wel raak gerichte werkweek.